فضاهای عمومی شهری مکان هایی برای رفع نیازهای عمومی در شهرها هستند. این فضاها صرف نظر از انجام فعالیت های اجباری یا اختیاری، محلی برای رخداد فعالیت های اجتماعی محسوب می شوند. در صورتی که استفاده از این فضاها متاثر از جنسیت افراد گردد، عدالت اجتماعی مورد سوال قرار گرفته و در نتیجه برهم خوردن این تعادل، عدالت جنسیتی مخدوش می شود. دراین میان به نظر می رسد ایجاد فضاهای شهری چون بوستان های زنان بتواند با فراهم آوردن بستری برای حضور آنان به برقراری نوعی از عدالت جنسیتی در جامعه منجر گردد. پرسش اساسی پژوهش حاضر عبارت است از اینکه آیا بوستان زنان به عنوان یک فضای شهری در ارتقاء عدالت جنسیتی در شهرها موثر است؟ فرضیات مورد پژوهش عبارتند از: فرضیه 1: به نظر می رسد دسترسی، آزادی حضور و امنیت از دید زنان مهمترین شاخص های دستیابی به عدالت جنسیتی محسوب می شوند. فرضیه 2: به نظر می رسد عملکرد بوستان زنان در تامین مهمترین شاخص های دستیابی به عدالت جنسیتی از دید زنان، در مجموع مطلوب تلقی می-شود. برای پاسخ به سوال اصلی، بوستان مادر آزادگان در منطقه 15 شهرداری تهران مورد مطالعه قرار گرفته است. برای آزمون فرضیه ها از روش تهیه پرسش-نامه در محدوده مطالعاتی استفاده شده و نتایج حاصل در نرم افزار spss و به کمک آزمون ضریب همبستگی پیرسون مورد بررسی قرار گرفته است. برای رتبه بندی معیارها و زیرمعیارها از آزمون فریدمن و تحلیل عاملی استفاده شده است. همچنین تکنیک ahp (به کمک نرم افزار expert choice) برای تدقیق نتایج به کار رفته است. نتایج مصدق فرضیات بوده و گویای آن است که از مجموع شاخص های تعریف کننده آزادی حضور نوع پوشش در رتبه اول قرار داشته و پس از آن به ترتیب آرامش، استقلال و راحتی در نوع رفتار قرار دارد. این رتبه بندی در مورد متغیر دسترسی به ترتیب عبارت است از خوانایی، سهولت حرکت و وجود وسایل حمل و نقل عمومی به بوستان. آخرین متغیر مستقل یعنی امنیت نیز دارای سلسله مراتب اهمیتی به ترتیب میزان بروز جرم و مزاحمت، ساعت و زمان حضور و امکان مکث به عنوان شاخص های تعریف کننده می باشد.