چکیده در اغلب جوامع امروز، نهادهای آموزش و پرورش، ابزارهای مهم تحقق اهداف و مقاصد اجتماعی به شمار می روند. برمبنای این فرض که آموزش و پرورش، لازمه نظم و پیشرفت اجتماعی است، اقدامات قابل ملاحظه ای از جانب مردم و دولت ها در جهت سیاستگذاری و تامین منابع آن به عمل می آید. معلم هسته ی اصلی در نظام آموزش و پرورش هر کشور است، لذا پیشرفت و ترقی هر کشور در گرو توجه و اهتمام در جهت رفع نیازهای مادی و معنوی معلمان و برنامه ریزی درست آموزش و پرورش در جهت رفاه معلمان به عنوان هسته اصلی نظام آموزش و پرورش و جلب نظر آنان است.تحقیق حاضر به سبب بررسی نگرش فرهنگیان نسبت به موثر بودن برنامه های رفاهی ارئه شده توسط آموزش و پرورش بر معیشت و رفاه آنان است. به این منظور برنامه های رفاهی آموزش و پرورش را به 5 مولفه: برنامه های تأمین مسکن، تأمین درآمد، خدمات درمانی- بهداشتی، تسهیلات اعطایی و خدمات و امکانات رفاهی تقسیم کردیم. این تحقیق با روش پیمایشی و با انتخاب جامعه نمونه 346 نفری با استفاده از فرمول کوکران از بین 3484 نفر فرهنگی شاغل در سه مقطع تحصیلی اداره آموزش و پرورش ناحیه 1 کرج انجام شده است. نتایج تحقیق نشان داد که فرهنگیان برنامه های رفاهی آموزش و پرورش را بر معیشت و رفاه خود موثر نمی دانند. آزمون t (t= -3/166 و sig=0/002) نشان داد که بین جنسیت و نگرش به برنامه های رفاهی رابطه وجود دارد. همچنین آزمون t با مقدار (-0/728) و سطح معناداری 0/467 نشان داد که با اطمینان کمتر از 0/95 می توان گفت که تأهل بر نگرش نسبت به اثربخشی برنامه های رفاهی تأثیر ندارد. نتایج آزمون پیرسون نیز بیانگر عدم وجود رابطه بین سن، میزان تحصیلات، مقطع تدریس و سابقه خدمت با نگرش فرهنگیان نسبت به اثربخشی بود. نتایج همچنین نشان داد که هر چه میزان استفاده از برنامه رفاهی بیشتر باشد، نگرش به اثربخشی برنامه های رفاهی مساعدتر است. واژه های کلیدی: اثربخشی(efficiency)، نگرش(viewpoint)، رفاه(welfare)، برنامه ریزی(planning)