استفاده از هدایت q برای هدایت یک ماهواره بر به مدار موضوع تحقیق پیش رو می باشد. چالش اصلی برای کاربرد هدایت q روی ماهواره بر عبارت است از بازتعریف مفهوم سرعت لازمه برای ماموریت انتقال مداری. ایرادات موجود در تعاریف ارائه شده، نویسنده را بر آن داشت تا تعریف جایگزینی برای سرعت لازمه ارائه نماید، که این تلاش در نهایت منجر به ارائه الگوریتم تحقق پارامترهای مداری شد. نتایج به دست آمده از شبیه سازی روش پیشنهاد شده نشان دهنده عملکرد مناسب روش مورد بحث در هدایت ماهواره بر به مدار می باشد. در این گزارش نقاط قوت و نکات منفی روش پیشنهاد شده کاملاً تحلیل شده و پیشنهاداتی نیز برای ادامه کار ارائه شده است. از رهگذر تحقیقات انجام شده در طول این پروژه، روش های دیگری نیز مورد توجه نویسندگان قرار گرفته و مورد بررسی و ارزیابی واقع شدند. روش اول یک الگوریتم هدایت ترمینال کاربردی به نام igm می باشد که مشروح جزئیات آن در فصل دوم مورد اشاره واقع شده و در فصول بعد نیز از مسیرهای آن به عنوان مسیر نامی برای الگوریتم تحقق مداری استفاده شده است. روش دوم که در حین مطالعه روی محاسبه سرعت لازمه مورد توجه نویسنده واقع شد، هدایت c* می باشد. هر چند مطالعات انجام شده روی این الگوریتم نتیجه قابل قبولی برای هدایت ماهواره بر نداشت، ولی در این مسیر روشی برای هدایت محموله های ورودی به جو به دست آمد که در فصلی جداگانه به آن پرداخته خواهد شد. در این روش اثرات اتمسفر روی مسیر پیش بینی شده و دقت افزایش می یابد.