در کشورهایی مانند ایران که بیش از 90% حمل بار(صادرات? واردات و ترانزیت) از طریق مرزهای آبی صورت می گیرد، توسعه ظرفیت بندر امری حائز اهمیت است و تصمیم گیری در مورد گزینش طرح توسعه مناسب بندر بوشهر مسئله ای است که در این پژوهش به آن پرداخته می شود. این پایان نامه با هدف ارائه مدل ارزیابی طرح های توسعه بندر بوشهر و گزینش طرح مناسب روش پویایی سیستم را بکار می‏گیرد. بدین منظور نخست می بایست عوامل و اجزاء اثرگذار بر توسعه بندر بوشهر شناسایی می گشت. برای شناسایی این اجزاء به مرور ادبیات موضوع و مصاحبه با خبرگان پرداخته شد.پس از آن با استفاده از ادبیات موضوع و شناخت بندر، عوامل شناسایی شده به عنوان متغیرهای مدل علی پویایی سیستم در کنار یکدیگر قرار گرفتند. ارتباط بین این عوامل بصورت پیوندهای علت و معلولی و حلقه های بازخورد شکل داده شد.پس از دستیابی به مدل علی شبیه سازی توسعه بندر بوشهر، به ایجاد مدل جریان پرداخته شد. در این مدل هریک از اجزاء مدل علی به متغیر سطح، متغیر جریان و متغیر کمکی تبدیل گردید. در مرحله آخر این پژوهش به طرح های توسعه ارزیابی گشت. در این راستا هر طرح توسعه به منزله یک سناریو در نظر گرفته شد و متناسب با ویژگی های طرح توسعه، مدل مربوط به آن ایجاد و اجرا گردید. در نهایت از نتایج مربوط به اجرای هر سناریو در قالب جدول و نمودار خروجی گرفته شد و میزان تقاضا، ظرفیت جابجایی بندر و سرمایه پس از دوره شبیه-سازی تعیین گردید تا با توجه به اولویت بندر طرح مناسب برگزیده شود. بیشترین ظرفیت ایجادشده برای بندر بوشهر مربوط به سناریو پایانه میوه به میزان 15378327 تن در سال و بیشترین تقاضا متعلق به پایانه کانتینری به حجم 40829307 تن در سال خواهد بود.