در این مطالعه که به روش توصیفی – تحلیلی انجام شده است، به این نتیجه رسیدیم که جریان فدرالیزم در عراق، هدایت شده و از نوع خاص می باشد که باید تاثیرات متفاوتی بر امنیت داخلی ایران داشته باشد. فدرالیزم عراق بعد از حمله ایالت متحده آمریکا و نفوذ پیوسته آن در سال 2003 به وجود آمده است. به هر حال، بعد از درگیری مداوم کردها در شمال عراق، این فدراسیون که در نوع خود یک استثنای کامل می باشد، به وجود آمد. به طور واقعی، بعد از تحول حکومت منطقه ای کردستان عراق، کردهای ایران که سالهای طولانی درگیری و ستیز با حکومت مرکزی داشتند، کمتر در جستجوی خودگردانی بودند. این ممکن است نتیجه عدم توسعه حکومت منطقه ای کردستان و حکومت مرکزی عراق باشد، که خود ناشی از دو علت می باشد: روش و رفتار، و تصمیم های حکومت های مرکزی دو کشور ایران و عراق. از این رو، برای جلوگیری از فعالیت های تجزیه طلبانه و واگرای گروههای قومی مجاور، حکومت ایران ممکن است تصمیم به کاوش تهدیدهای بالقوه غرب و نواحی شمال غرب (نواحی سکونت کردها) و دیگر مناطق حاشیه ای ساکن شده بوسیله قومیت ها داشته باشد. و این چنین باید استفاده سرزمینی را فراتر از همه طرح ها برای دریافت پایداری قابل تحمل انجام داد. وجود ایالت خودگردان کردستان در عراق فدرال و خودگردانی آنها در شمال عراق، خود نیز ممکن است بعضی تهدیدها را برای امنیت داخلی ایران در بر داشته باشد. از جمله، آگاهی قومی و افزایش تقاضای گروههای قومی در جهت استرداد حقو ق خود، احتمال خطرات امنیتی برای مناطق مرزی، بویژه آنجا که قومیت ها ساکن شده اند، پیروی کردها در غرب و شمال غرب ایران از حکومت منطقه ای کردستان عراق شبیه آنچه کردها در عراق داشتند (درگیری مداوم با حکومت مرکزی برای بدست آوردن امتیاز خومختاری یا خودگردانی)، درخواست کمک کردها از دیگر حکومت های منطقه ای و دیگر کشورهایی که برخلاف سیاست های ایران در زمان بحران حکومت مرکزی فعالیت می کنند، تحرکات قومی دیگر قومیت ها برخلاف حکومت مرکزی و احتمال ناامنی و بحران های سخت در این نواحی، موجب خسارت به اعتبار بین المللی ایران و تلفات جانی و مالی فراوان به مناطق تحت کنترل آنها می شود.