پیری به صورت یک پروسه غیرارادی بوده، که در طول زمان باعث ایجاد تغییراتی در سلول ها و بافت های بدن می شود. در توسعه پیری، نقش مکانیسم های بیولوژیک نظیر استرس اکسیداتیو، به عنوان عامل مددگر مسلم می باشد. از مهمترین تئوری هایی که تاکنون ارائه شده و در حال حاضر بسیار روی آن کار می شود؛ تئوری آسیب ناشی از رادیکال های آزاد است. تئوری رادیکال آزاد در مورد پیری بیان می کند که تغییرات ایجاد شده در پیری به علت واکنش های رادیکال آزاد است. آنتی اکسیدان ها با محدود کردن میزان محصولات تولید شده از رادیکال های آزاد، و کاهش صدمات وارده به سلول ها و بافت ها، می تواند از ایجاد بیماری هایی که به علت آزاد شدن رادیکال های آزاد در بدن، در دوران پیری ایجاد می شود، جلوگیری کند. بنابراین با توجه به نقش رادیکال های آزاد در ایجاد پیری و نقش موثر گیاهان حاوی آنتی اکسیدان در درمان بیماری های ناشی از پیری، این پایان نامه به بررسی خاصیت آنتی اکسیدانی سه گیاه رزماری، اسپند، زنجبیل بر فرآیند پیری القاء شده با دی گالاکتوز در موش های سوری نر می پردازد. هدف از این مطالعه، بررسی اثرات این سه گیاه و ترکیب شان در کاهش اثرات پیری القاء شده با دی-گالاکتوز در موش های سوری نر می باشد. d-گالاکتوز ماده طبیعی موجود در بدن است که در دوزهای بالا ایجاد استرس اکسیداتیو و پیری می کند. در این مطالعه اثر این گیاهان بر بیومارکرهای پیری، استرس اکسیداتیو و قدرت آنتی اکسیدانی تام سرم و نیز سایتوکاین های موثر در پیری شامل tnf?، ?il?_1، ?il?_6، nf-kb مورد مطالعه قرار گرفت. در این پژوهش حیوانات به مدت 6 هفته تحت رژیم غذایی دی گالاکتوز قرار گرفتند، از ابتدای هفته سوم رژیم درمانی با گیاهان ذکر شده شروع شد. در پایان مطالعه از حیوانات نمونه خونی گرفته شد، سرم نمونه ها جدا و پارامترهای نام برده، مورد ارزیابی قرار گرفتند. در طول مطالعه از ویتامین e به عنوان کنترل مثبت استفاده شد. در نهایت اطلاعات به دست آمده پس از جمع آوری توسط برنامه نرم افزاری spss مورد آنالیز قرار گرفتند و جداول و نمودارها تهیه شدند. پس از انجام آزمایشات مختلف و مقایسه ی نتایج به روش anova این نتیجه حاصل شد که این سه گیاه و ترکیب شان بر پارامترهای موثر در پیری تاثیر مثبت دارند

مقدمه: گیاهان دارویی به عنوان یک منبع مهم و طبیعی از آنتی اکسیدان های شناخته شده اند که می توانند سیستمهای بیولوژیک بدن را در برابر استرس اکسیداتیو و دیگر عوامل دخیل در پیری محافظت کنند. هدف ما از این مطالعه بررسی اثرات سه گیاه دارویی شیرین بیان، علف چای، سیلی مارین و ترکیبشان در کاهش اثرات پیری القاء شده با دی گالاکتوز در موشهای سوری نر می باشد. روشها: در ابتدا حیوانات به مدت دو هفته تحت رژیم دی گالاکتوز با دوز mg/kg500 قرار می گیرند تا به صورت بیوشیمیایی و پاتولوژیک پیر شوند. بعد از دو هفته موشها به صورت تصادفی به 7 گروه تقسیم می شوند: گروه کنترل مثبت که به مدت 6 هفته دی گالاکتوز دریافت می کنند و از ابتدای هفته سوم به مدت 4 هفته ویتامین e با دوز mg/kg 200 دریافت می کنند و 4 گروه درمانی با گیاهان مذکور که به مدت 6 هفته دی گالاکتوز دریافت کرده و از ابتدای هفته سوم با شیرین بیان (mg/kg160)، علف چای (mg/kg300)، سیلی مارین (mg/kg 50) و گروه ترکیبی (mg/kg 510 = شیرین بیان mg/kg 160 + علف چای mg/kg 300 + سیلی مارین mg/kg50) به مدت 4 هفته درمان می شوند. هفتمین گروه،گروه کنترل است که در طول این مدت فقط آب دریافت می کنند.در پایان مطالعه پارامترهای مورد نظر شامل فاکتور tnf-?، il-?، il-6، nf-?b، قدرت آنتی اکسیدانتی تام سرم (frap)، آنالیز tba به عنوان شاخص لیپیدپراکسیداسیون و هورمونهای جنسی تستسترون و dhea-sدر خون موشها اندازه گیری می شود. نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد دی گالاکتوز اثر قابل توجهی را در استرس اکسیداتیو و سایر فرآیندهای موثر در پیری القاء می کند در حالیکه گیاهان مذکور و ترکیبشان می توانند اثرات ایجاد شده را بهبود بخشند. در بین این سه گیاه سیلی مارین بهترین نتیجه آنتی اکسیدانتی را نشان داده است و ترکیب سه گیاه هم بهترین اثر را در کل نشان داده است. این مطالعه برای اولین بار اثرات ضد پیری قابل توجه این گیاهان را نشان می دهد. در موشهایی که با این گیاهان درمان شدند افزایش قدرت آنتی اکسیدانتی توتال و کاهش پراکسیداسیون لیپیدی در مقایسه با ویتامین e مشاهده شده که به عنوان یک آنتی اکسیدان شناخته شده مطرح است و در همه گروهها به طور تقریبی یک روند افزایش آنتی اکسیدانتی را نسبت به گروه کنترل و کنترل منفی مشاهده کردیم.

مقدمه: تحقیق حاضر به منظور تاثیر تمرین مقاومتی غیر خطی به همراه مکمل شیرین بیان بر شاخص های التهابی hs-crp ،il-1?مردان جوان سالم غیر فعال دارای اضافه وزن انجام شد. روش بررسی: در یک مطالعه نیمه تجربی، تعداد 48 دانشجوی مرد غیر ورزشکار سالم داوطلب( با دامنه سنی 18-25 و شاخص توده بدنی 26- 29) شهرستان یزد انتخاب و به طور تصادفی در 6 گروه همگن 8 نفره: گروه تمرین مقاومتی غیر خطی – دوز1(مصرف 250 میلی گرم مکمل شیرین بیان)، گروه تمرین مقاومتی غیر خطی -دوز2(مصرف 500 گرم مکمل شیرین بیان) ، گروه بدون تمرین– دوز1(مصرف 250 میلی گرم مکمل شیرین بیان). گروه بدون تمرین –دوز2(مصرف 500 میلی گرم مکمل شیرین بیان) ، گروه تمرین مقاومتی غیر خطی-دارونما(مصرف آرد سوخاری) و گروه کنترل-دارونما(مصرف آرد سوخاری) تقسیم شدند. برنامه های تمرینی به مدت 8هفته (3روز در هفته) انجام شد. hs-crp،il-1? قبل و بعد از دوره ی تمرینی اندازه گیری شد. در نهایت داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی نظیر آزمون های پارامتریک آنالیز واریانس یک طرفه و آنالیز واریانس با اندازه گیری های مکرر عاملی، آزمون تعقیبی بونفرونی و تی همبسته مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان دادگروهی که تمرین مقاومتی غیر خطی انجام داده اند نسبت به گروهی که تمرین نداشتند به طور معنادار crp(p=0/000) و(p=0/031) il-1? کاهش داشته اند.همچنین نتایج نشان داد گروهی که مصرف مکمل شیرین بیان داشتند نسبت به گروهی که مکمل شیرین بیان مصرف نمی کردند به طور معنی داری crp(p=0/000) و (p=0/000) il-1? کاهش داشته اند.همچنین نتایج نشان داداثر تعاملی تمرین مقاومتی غیر خطی و مکمل شیرین بیان در کاهش شاخص crp(p=0/000) و (p=0/000) il-1? معنادار بوده است.همچنین نتایج نشان داد cpr و il-1? به صورت معناداری در گروههایی که مصرف دوز 500 میلی گرم نسبت به دوز 250 میلی گرم داشتند،کاهش داشته است. نتیجه گیری: بر اساس نتایج حاصله از تحقیق جهت کاهش شاخص il-1? و hs-crp تمرینات مقاومتی غیر خطی به همراه مصرف مکمل شیرین بیان در افراد دارای اضافه وزن توصیه می گردد. واژه های کلیدی: تمرین مقاومتی غیر خطی،hs-crp ،il-1?، مکمل شیرین بیان.?