قیر به عنوان یک ماده مصرفی در صنایع مختلف به ویژه راه و ساختمان از اهمیت و جایگاه خاصی برخوردار است. خصوصیات ویژه از قبیل انعطاف پذیری، آب گریزی و قیمت ارزان، آنرا نسبت به دیگر مصالح برتری داده است. این ماده علی رغم سهم کم در نسبت وزنی توده آسفالتی (حدود 4 تا 6 درصد)، در استحکام و پایداری پوشش جاده در مقابل عوامل فرسایشی نقش مهمی داشته و هرگونه بهبود خواص آن، بهبود عملکرد رویه راه را در پی خواهد داشت. اصلاح خواص قیر باعث بالارفتن کیفیت آن و افزایش عمر سرویس دهی مخلوط آسفالتی و لذا کاهش چشمگیر هزینه های نگهداری و مرمت پوشش و حتی کاهش بعضی از مشکلات زیست محیطی خواهد شد. در این تحقیق به بررسی تأثیر نانوذرات سرامیکی بر خواص قیر اصلاح شده پرداخته شده است. نانوذرات استفاده شده عبارت بودند از مونت موریلونیت کلسیمی و پوزولان. این ذرات به صورت پودر و با درصدهای مختلف در میکسر برش بالا با قیر مخلوط شدند. سپس سه تست متداول نقطه نرمی، درجه نفوذ و خاصیت انگمی بر روی نمونه ها صورت گرفت. سپس جهت بررسی تأثیر حرارت و هوا، تست rtfot بر روی تعدادی از نمونه ها، انجام و مجدداً سه تست نقطه نرمی، درجه نفوذ و خاصیت انگمی بر روی این نمونه ها صورت گرفت. در مجموع هر دو نانوماده توانسته بودند تعدادی از مشخصات قیر را بهبود ببخشند ولی در موارد دیگر ناموفق بودند. مونت موریلونیت کلسیمی در بهبود درجه نفوذ بهتر از پوزولان عمل کرده ولی در مورد نقطه نرمی قضیه عکس بوده است. در مورد شاخص نفوذپذیری مونت موریلونیت کلسیمی کاملاً ناموفق ظاهر گردید در حالی پوزولان باعث بهبود این شاخص گردید که با افزایش درصد پوزولان این بهبود این افزایش بیشتر گردید. سپس برای بررسی مورفولوژی سطح نمونه از عکس برداری الکترونی (sem) استفاده شد که نتایج آن نتایج سه تست قبلی را تصدیق می کرد.