خلیج فارس و دریای عمان با توجه به منابع غنی نفت و گاز و ویژگیهای زیست محیطی یکی از مناطق راهبردی جهان به شمار می آید. اما همزمان در معرض آلودگی و تخریب شدید قرار دارند. این آلودگی ها شامل آلودگی های نفتی و غیر نفتی همچون آلودگی ناشی از ساخت جزایر مصنوعی یا تردد کشتی ها می باشد. بنابراین برای حفاظت از محیط زیست خلیج فارس و دریای عمان کشورهای منطقه کنوانسیون و پروتکل هایی را در این رابطه تصویب کرده اند و زمینه را برای مسئولیت بین المللی دولتها در قبال خسارت های وارده بر محیط زیست فراهم آورده اند. اما نبود یک مکانیسم ضمانت اجرایی مناسب باعث شده نتوانند از قابلیت آن در جهت اعمال حقوق مسئولیت بین المللی استفاده کنند و علیرغم گسترش برخی آلودگی ها که در قوانین و مقررات منطقه ای به آن مستقیما پرداخته نشده است این موضوع را پیچیده تر کرده است. بنابراین کشورهای منطقه در برخی موارد برای جبران این خلاء به تصویب کنوانسیونهای بین المللی روی آورده اند و ایران نیز به عنوان کشوری که طولانی ترین مرز دریایی را در منطقه دارد توانسته است قوانین مناسبی را در رابطه با حفظ و حراست آبهای منطقه وضع کند.