مقدمه: حوزه ای از کنترل پاسچری که کمتر مورد بررسی قرار گرفته است، تأثیر ساختار پا بر کنترل پاسچری است. پا مهمترین قسمت دیستال در زنجیر اندام تحتانی است لذا تغییرات بیومکانیکی کوچک در پا، بر استراتژی های کنترل پاسچری اثرگذار است. همچنین نوع پای گود و صاف کنترل پاسچری را با مکانیسم های جداگانه ای تحت تأثیر قرار می دهند. بنابراین هدف از این تحقیق بررسی یک دوره 6 هفته-ای تمرینات تعادلی بر کنترل پاسچری افراد دارای کف پای طبیعی، صاف و گود می باشد. روش تحقیق: تحقیق حاضر تحقیقی مقطعی و از نوع نیمه تجربی می باشد. از بین جامعه آماری، با استفاده از شاخص 6-آیتمی پاسچر پا تعداد 45 نفر در سه گروه 15 نفره پای طبیعی (50/1±13/5)، صاف (16/1±93/9) و طاقدیسی (63/1±33/4-) قرار گرفتند. کنترل پاسچری ایستا و پویا قبل و پس از انجام تمرینات تعادلی ارزیابی شد. نتایج: نتایج تجزیه و تحلیل واریانس با اندازه های مکرر نشان داد که در هر گروه با گذشت زمان، تعادل ایستا (زمان آزمون لک لک) بطور معناداری بهبود یافت (001/0>p (. همچنین تفاوت معناداری بین روند تغییرات تعادل ایستا در سه گروه از پیش آزمون به پس آزمون مشاهده شد (05/0>p). میزان پیشرفت زمان ایستادن در آزمون لک لک در دانش آموزان با پای نرمال بطور معناداری بیشتر از دانش آموزان با پای طاقدیسی بود (05/0>p (. نتایج آزمون تحلیل کوواریانس عاملی نشان داد در هر گروه با گذشت زمان، تعادل پویا (میانگین فاصله طی شده) بطور معناداری افزایش یافت (001/0>p (. درعملکرد تعادلی پویا، افراد با پای نرمال نسبت به افراد با پای صاف و طاقدیسی پیشرفت بیشتری داشتند (001/0>p (، همچنین افراد با پای صاف نسبت به افراد با پای طاقدیسی، در عملکرد تعادلی پویا پیشرفت بیشتری از خود نشان دادند (05/0>p (. شاخص اندازه اثر نشان داد که تمرینات تعادلی به ترتیب 57 و 99 درصد واریانس بهبود تعادل پویا و ایستای دانش آموزان را تشریح می کند. بحث و نتیجه گیری: ناهنجاری کف پای گود با کاهش جنبش پذیری پا همراه است لذا در هنگام فعالیت-های پویا در مکانیسم جذب ضربه اختلال ایجاد می کند، همچنین پای گود سطح تماس کمتری با سطح داشته و از اطلاعات حسی پلانتار کمتری نسبت به کف پای نرمال و صاف بهره می برد لذا ممکن است به این دلایل در پاسخ به تمرینات تعادلی، بر سازگاری های عصبی ویژه در سطوح نخاع و بالاتر از نخاع تأثیر بگذارد. با توجه به این نتایج می توان گفت که نوع ناهنجاری پا حتی بر تأثیرپذیری افراد از تمرینات تعادلی نیز اثرگذار است.