هدف از این پایان نامه تدوین الگوریتم طراحی مفهومی فضاپیما و تحلیل اثر عدم قطعیت ها در آن است. در تدوین الگوریتم طراحی با در نظر گرفتن فلسفه طراحی "بهتر، سریعتر، ارزانتر"تلاش بر این بوده که از فناوری های روز و همچنین نظر کارشناسان خبره استفاده شود. مزیت اصلی الگوریتم ارائه شده نسبت به نمونه های متداول، استفاده از روش های شبیه سازی دقیقتر و مدل های به روزتر در روند طراحی زیرسیستم ها است. پس از تدوین مدل طراحی اقدام به شناسایی و وارد کردن عدم-قطعیت ها در روند طراح می کنیم. در تحلیل اثرات عدم قطعیت ها، تمرکز بیشتر روی عدم قطعیت در پارامترهای ورودی طراحی بوده است، این پارامترها عموما در نقش رابط بین محیط عملکردی و دیگر سگمنت های سیستم فضایی با فضاپیما هستند. تحلیل عدم قطعیت ها در روند طراحی مفهومی یک رویکرد هوشمندانه برای رسیدن به یک طرح بهینه با کمترین هزینه تحمیلی برای افزایش ایمنی و قابلیت اطمینان طرح است. نتایج حاصل از تحلیل عدم قطعیت نشان می دهد که در برخی موارد همچون زمان در سایه بودن مدار، زمان ملاقات مجدد، توان مورد نیاز فضاپیما و وزن زیرسیستم تامین توان تغییرات کاملا غیر قابل پیش بینی است، به طوری که با جود عدم قطعیت ورودی با توزیع نرمال، شاهد خروجی هایی با توزیع متفاوت هستیم. همچنین در مورد دامنه تغییرات، با در نظر گرفتن معیار سه سیگما، شاهد حدود20% انحراف مقادیر خروجی از مقدار حل بدون در نظر گرفتن عدم قطعیت هستیم. نتایج حاصل از این تحلیل به عنوان ورودی الگوریتم های بهینه سازی و طراحی بر پایه عدم قطعیت برای رسیدن به یک طراحی بهینه مقاوم یا قابل اطمینان مورد استفاده قرار می گیرد.