پیدایش دست نویسی ارزنده ، از شاعری با تخلص عصد ، در قرن هشتم قمری فرصتی را فراهم آورده تا به افق تازه ای از ادبیات این مرز و بوم دست یابیم . هدف این جستار ، روشن ساختن درون مایه های شعری مطرح در دیوان عضد است تا بتوان به شناخت و معرفی بیشتر او بپردازیم . با مطالعه ی دیوان نو یافته ی او مشخص گردید : عضد دولت مردی در دربار آل مظفر بوده که به حق در سرودن شعر و به نظم درآوردن کلام و سخنش خوش درخشیده است . در این پایان نامه مشخص شد که درون مایه ی شعری مطرح در قصایدش مدح ، غزل هایش اشعار عاشقانه با رنگ و بوی عارفانه ، قطعه هایش انزجار و هجویات وزیران و رجلان دون اخلاق ، مثنوی هایش مملو از اندرز و پند و رباعی هایش درددل های شاعرانه است . عضد هم عصر حافظ بوده و اشعارش از لحاظ مضمون و واژگان بسیار شبیه به حافظ می باشد . عضد شاعری فاضل و واقف به دین ، توانا در سرودن شعر و کلام موزون و بسیار آگاه بوده است . شعر عضد بی نقاب ، ساده ، طبق سنت زمان شاعر و بدون سبکی خلاقانه و منحصر به فرد است .