چکیده بخش تجارت خارجی هر کشور یکی از بخش های مهم اقتصاد آن جامعه محسوب می شود. یکی از عوامل موثر بر عملکرد بخش بازرگانی خارجی، سیاست ارزی و نرخ ارز است. سیاست ارزی کاهش ارزش خارجی پول، یکی از مجموعه سیاست های تعدیل و تثبیت اقتصادی است که با هدف بهبود در موازنه تراز پرداخت ها و تقویت رقابت پذیری بین المللی از سوی کشورها اتخاذ می شود. هدف اصلی این تحقیق بررسی اثرات این سیاست بر بهبود تراز تجاری ایران با هر یک از 8 کشور طرف عمده تجاری – آلمان، امارات متحده عربی، ایتالیا، ترکیه، ژاپن، چین، کره جنوبی و فرانسه و همچنین گروه این هشت کشور مورد نظر در دوره 1357 تا 1387 است. با توجه به اهداف تحقیق، فرضیات تحقیق با به کار بردن مجموعه معادلات به ظاهر نامرتبط و با استفاده از تکنیک (sur) و همچنین ols شرط مارشال لرنر در سه زیر دوره مورد آزمون قرار گرفته است. نتایج تخمین نشان می دهند که شرط مارشال لرنر در اغلب این کشورها در زیر دوره اول و دوم تایید نمی شود ولی در دوره سوم برای کشورهای ایتالیا، چین، ژاپن و کره جنوبی تایید می شود. هر چند این نتایج در هر سه زیر دوره برای مجموع گروه هشت کشورطرف عمده تجاری تایید نمی شود.