این پژوهش با تجزیه شاخص ریسک سیستماتیک و روابط حاکم بر آن، دستیابی به اجزاء اصلی ریسک ‏سیستماتیک را مورد ‏هدف خود قرار داده و شواهدی دیگر برای تحقیق انجام شده توسط اسچلوتر و سیورس ‏‏(2011) فراهم می نماید. جهت نیل ‏به این مهم، تعداد 86 شرکت واجد شرایط بین سالهای 1378 تا 1388 از ‏میان شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق ‏بهادار تهران انتخاب گردیده و دو فرضیه زیر تبیین شده است :‏ ‏1.‏ ریسک رشد بهترین عامل جهت توضیح تغییرات در ‏ ‏ می باشد.‏ ‏2.‏ تجزیه ریسک رشد به ریسک سودآوری و بهره وری به توضیح بهتر ‏ ‏ بازار کمک می کند.‏ ‏ صحت فرضیه ها در غالب سه مدل رقابتی ریسک رشد، ریسک پراکندگی و ریسک سودآوری که به صورت ‏شبکه ای ‏اطلاعات مدل قیمت گذاری دارایی های سرمایه ای ‏‎(capm)‎، عامل بتا، معیارهای حسابداری و ‏فاکتورهای کلان اقتصادی ‏را در خود جای داده اند، دنبال گردیده است. هر کدام از فرضیه ها توسط مدل های ‏ذکر شده با استفاده از روش های برازش ‏ols، ‏‎2sls‎، ‏gmm2s، ‏fuller(1)‎، ‏fuller(4)‎‏ و توسط ‏متغیرهای ابزاری در کنار متغیرهای مستقل و وابسته ‏مورد آزمون قرار گرفته اند. ‏ نتایج رگرسیون ‏ols‏ پیرامون فرضیه اول بیانگر این نکته است که مدل ریسک رشد بهترین مدل جهت توضیح ‏ ‏ ‏است اما ‏یافته های این روش قدرت معنی داری قابل قبولی ندارند که این مهم لزوم استفاده از متغیرهای ابزاری ‏را آشکار ساخت. ‏روشهای ‏‎2sls‎، ‏gmm2s،‎ fuller(1) ‎و ‏fuller(4)‎‏ تأیید می کنند که اولاٌ تمام متغیرهای ‏مستقل ( ریسک رشد، ‏پراکندگی، سودآوری، بهره وری، مالی، عملیاتی، نسبت سود به ارزش بازار حقوق ‏صاحبان سهام ) قدرت توضیح دهندگی ‏ ‏ ‏را، در سطح ?1 دارا هستند. ثانیاً، برای برازش داده ها در این نوع ‏مسایل چهار روش اخیر به خصوص روش ‏‎ fuller(4)‎‏ ‏دارای نتایج معنی داری قوی می باشد. ثالثاً، مدل ریسک ‏رشد بهترین مدل موجود می باشد. ‏ ‏ نتایج آزمون های فرضیه دوم حاکی از آن است که، تجزیه ریسک رشد دارای مقدار بزرگنمایی قدرت ‏توضیح دهندگی در ‏عامل ‏income risk‏ بالایی است و بر عکس اهمیت موضوع در عامل تجزیه شده ‏‏productivity risk، پائین است. ‏