استبرق یک درختچه دائمی سازگار با مناطق خشک و نیمه خشک است که به طور وسیعی در عملیات احیاء مناطق بیابانی و تثبیت شن مورد استفاده قرار می گیرد، این گونه علیرغم توان تولید بذر زیاد، از تراکم کمی در اطراف بوته مادری برخوردار است. در شرایط نامساعد رویشگاه های بیابانی، جوانه زنی بذر و استقرار گیاهچه یک مرحله بحرانی برای بقا گیاه می باشد. به منظور بررسی تاثیر خشکی بر جوانه زنی بذر استبرق، آزمایشات جوانه زنی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با آرایش فاکتوریل در 3 تکرار انجام شد، فاکتور های آزمایش اول شامل محیط در 2 منطقه (لامرد و سیستان و بلوچستان) و تیمار خشکی شامل(کلرید پتاسیم، نیترات پتاسیم و پلی اتیلن گلایکول) هر کدام شامل (کلرید پتاسیم و نیترات پتاسیم در 9 سطح 0، 1-، 3-، 5-، 7-، 9-، 11-، 13- و 15- بار و برای پلی اتیلن گلایکول در 6 سطح 0، 1/0-، 3/0-، 5/0-، 7/0- و 9/0- بار) و آزمایش دوم در 2 سطح ( شاهد و20- بار برای کلرید پتاسیم و نیترات پتاسیم و -1 بار برای پلی اتیلن گلایکول به مدت 3 روز) جهت بهبود آستانه تحمل بذر به سطوح خشکی بود. نتایج نشان داد که اثر خشکی بر صفات جوانه زنی معنی دار بود. با افزایش تنش خشکی، درصد جدانه زنی، سرعت جوانه زنی، شاخص جوانه زنی و طول گیاهچه کاهش و میانگین مدت جوانه زنی افزایش یافت. نتایج نشان داد که تیمار بذرها با پیش تیمار، صفات جوانه زنی را بهبود بخشید. پیش تیمار kcl، kno3 و peg حد آستانه تحمل خشکی و حد نهایی تحمل به خشکی را افزایش دادند، استفاده از این پیش تیمارها (kcl و pegوkno3) حد آستانه تحمل خشکی و حد نهایی تحمل خشکی را افزایش دادند.