امروزه استفاده ازروش های حل و فصل مسالمت آمیز دعاوی در خارج از چرخه رسمی عدالت کیفری و بهره گیری بیش از پیش ازقابلیت های جامعه مدنی در بیشترکشورهای جهان بطورجدی مد نظرقرارگرفته است،درایران نیزشورای حل اختلاف در همین چارچوب تاسیس شد. هدف ازانجام این پژوهش علمی-کاربردی بررسی چگونگی کارکرد شعب کیفری شوراهای حل اختلاف شیراز،میزان موفقیت این شعب در دستیابی به اهداف مقررشده در قانون،علل ناکامی یا موفقیت در دستیابی به این اهداف ودرنهایت ارایه راهکارهای عملی درجهت بهبود نقایص موجوداست. دراین پژوهش بعد از بررسی سیرتاریخی نهادهای میانجی درجهان و ایران قبل و بعد از انقلاب به بررسی اهداف شوراهای حل اختلاف ،جایگاهشان در قوانین وحدود صلاحیت آنهاپرداخته می شود،درانتها نیزعملکرد شعب کیفری شوراهای حل اختلاف در شیرازرامورد بررسی آماری قرار می گیرد.این بررسی آماری در سطح تمامی حوزه های پنج گانه شوراهای حل اختلاف سطح شیرازودربازه زمانی ابتدای سال 1387تاانتهای سال 1389انجام گرفته است.در این بخش پژوهش بیش از300پرونده کیفری ازحیث سن و جنسیت متهمین،صدوراحکام کیفری یابرقراری سازش،میزان جزای نقدی،مدت زمان رسیدگی ومیزان رعایت قوانین موردبررسی وتجزیه و تحلیل در قالب نمودارهای مختلف قرارگرفته است.نتایج این پژوهش بیانگر توفیق نسبی شوراها در تسریع در دادرسی وکاهش مراجعات مردم به دادگاه ها وغلبه جنبه قضایی شورا برجنبه سازشی وتضعیف مشارکت مردمی درشوراها می باشد.