مشاهده تفاوت های گسترده در نرخ رشد کشورها باعث شده است که اقتصاددانان، مطالعات عمده ای را در مورد الگوهای رشد انجام دهند و یافته های آنها به ویژه در قالب الگوهای رشد درونزا، نشان می دهد که متغیرهایی چون نرخ رشد سرمایه، سرمایه انسانی و سهم صادرات بر نرخ رشد اقتصادی کشورها تأثیر بسزایی دارد، و درمورد چگونگی توسعه اقتصادی، استراتژی های متفاوتی پیشنهاد شده است که استراتژی صنعتی شدن یکی از آنهاست. هدف از انجام این تحقیق، مطالعه ساختار رشد صنعتی ایران، با استفاده از الگوی تعمیم یافته سولو، و به کمک شیوه مرحله ای ols با استفاده از سری-های زمانی1386-1350 است. در این مطالعه ابتدا به تجزیه و تحلیل اثر متغیرهای مخارج تحقیق و توسعه، سرمایه انسانی، سرمایه گذاری دولتی، سرمایه گذاری خصوصی، اشتغال، صادرات و واردات کالاهای سرمایه ای ، بر رشد ارزش افزوده بخش صنعت پرداخته و سپس وجود رابطه تعادلی بلند مدت بین متغیرها از طریق آزمون همگرایی دوربین– واتسن مورد بررسی قرار گرفت. نتایج مطالعه نشان داد که در بلند مدت متغیرهای صادرات کالاهای صنعتی، سرمایه انسانی و سرمایه گذاری خصوصی، اثر مثبت ولی بی معنا از نظر آماری بر رشد ارزش افزوده بخش صنعت دارند، ولی متغیرهای اشتغال، سرمایه گذاری دولتی، مخارج تحقیق و توسعه و واردات کالاهای سرمایه ای دارای اثر مثبت و معنا دار بر رشد ارزش افزوده بخش صنعت در دوره مورد بررسی هستند.