در این تحقیق به بررسی اجمالی طیف های تغییرمکان غیرالاستیک پرداخته شده است. طیف های طراحی الاستیک برای پیش بینی خرابی سازه ها در زمان زمین لرزه های بزرگ دارای کاستی می باشند. براین اساس سعی بر آن است تا با ارائه راه حل هایی، این نواقص برطرف شود. یک راه حل، ارائه طیف طراحی غیرالاستیک است. جهت تهیه طیف طراحی غیرالاستیک راه های گوناگونی وجود دارد که دو مورد آن کاربرد بیشتری دارند؛ که عبارتند از: 1- روابط نسبت تغییرمکان غیر الاستیک که تغییرمکان الاستیک را به تغییرمکان غیرالاستیک مرتبط می کنند، 2- روابط کاهندگی (پیش بینی حرکت زمین) و استفاده ی آن در تحلیل خطر زمین لرزه تعینی و احتمالاتی. براساس توضیحات داده شده، این پایان نامه شامل دو بخش کلی می باشد. 1. نسبت تغییر مکان غیر الاستیک برای سازه ها در معرض زلزله های پالسگونه حوزه نزدیک : نتایج این تحقیق می تواند برای ارزیابی تغییر مکان غیر الاستیک نیاز سازه هایی با سختی و مقاومت جانبی مشخص در زلزله های حوزه نزدیک مورد استفاده قرار گیرد. نسبت تغییر مکان غیر الاستیک از پاسخ سیستمهای یکدرجه آزادی با 6 سطح از ضریب کاهش مقاومت، در معرض 61 رکورد حوزه نزدیک پالسگونه بدست آمده است. اثر نرمال کردن دوره تناوب با دوره تناوبی که بیشترین مقدار تغییرمکان طیفی رخ می دهد، ضریب کاهش مقاومت، پریود همراه با پالس سرعت tp، بزرگا و فاصله زلزله، میزان سخت شوندگی بعد از جاری شدن و رفتار هیسترسیس سازه، بر روی نسبت تغییر مکان غیرالاستیک مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد در دوره تناوب های کم، کاهندگی سختی و مقاومت باعث افزایش تغییرمکان غیرالاستیک نیاز می شود. در انتهایک رابطه جدید محاسبه میانگین نسبت تغییرمکان غیرالاستیک سازه ها در زلزله های حوزه نزدیک پالسگونه پیشنهادشده که از تقریب بسیار خوبی برای محاسبات مربوطه برخوردار است. 2. روابط کاهندگی تغییرمکان غیرالاستیک طیفی برای ایران: از این رابطه می توان در روش های تحلیل خطر تعینی و احتمالاتی استفاده کرد تا به طور مستقیم طیف غیرالاستیک بدست آید. به این منظور از 806 رکورد مربوط به 330 زمین لرزه استفاده شده است. زلزله های انتخاب شده دارای بزرگای ممان بیش از 4 و کمتر 3/7 می باشند و تقریباً 98% آنها دارای فاصله رومرکز کمتر از 200 کیلومتر می باشند. براساس شرایط تکتونیکی ایران که شامل زاگرس و البرز-ایران مرکزی می شود، به طور جداگانه رابطه ی برای کل ایران، ناحیه زاگرس و البرز-ایران مرکزی ارائه شده است. این رابطه ها تغییرمکان غیرالاستیک طیفی را به بزرگای زلزله، فاصله ساختگاه تا چشمه لرزه زا و شرایط ساختگاه مرتبط می کنند.