هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی گروه درمانی معنوی – مذهبی بر افزایش جهت گیری مذهبی درونی، افزایش مقابله مذهبی مثبت، کاهش افسردگی و اضطراب می باشد. طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی به صورت پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری است. جامعه آماری این پژوهش مهاجرین افغانی مرد در مشهد بودند. بوسیله روش نمونه گیری دردسترس 20 آزمودنی انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش در9 جلسه به مدت 2ساعت در گروه درمانی معنوی – مذهبی شرکت کردند کردند و گروه کنترل بدون دریافت هیچ درمانی در لیست انتظار قرار گرفتند. آزمودنی های گروه آزمایش در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری یکماهه با مقیاس های جهت گیری مذهبی آلپورت، مقابله مذهبی پارگامنت، افسردگی بک و اضطراب اشپیلبرگر مورد سنجش قرار گرفتند. یافته های این پژوهش با استفاده از نرم افزار spss و با روش آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشان می دهد گروه درمانی معنوی – مذهبی در افزایش جهت گیری درونی مذهبی، در افزایش مقابله مذهبی مثبت، در کاهش افسردگی و کاهش اضطراب به شکل معنا داری اثر بخش بوده است.