با توجه به انگیزش خواسته های قومی در گسترده جهانی و دامن زدن به ناسیونالیسم قومی به نظر می رسد که در دهه آینده کلیه کشورهای چند قومی به نحوی با این مسئله مواجه خواهند شد. از آنجا که قومیت یکی از شاخص های عمده در شناخت ظرفیت طبیعی کشورها برای نیل به ثبات و دوری از خشونت به حساب می آید تأمین امنیت کشورها،وحدت ، انسجام ملی بدون توجه به این بعد رقم نخواهد خورد. از همین رو تحقیق حاضر به بررسی گروه های قومی در ایران پرداخته است. ایران از جمله کشورهایی است که دارای تنوع قومی و نژادی می باشد. از جمله دلایل مهم این تنوع قومی و نژادی می باشد. از جمله دلایل مهم این تنوع قومی و نژادی می توان به شرایط آب و هوایی و موقعیت جغرافیای کشور ایران اشاره کرد. که نتیجه آن استقرار گروه های قومی در نواحی مختلف کشور از جمله اقوام کرد، عرب ، بلوچ ترکمن و عرب بوده است . مکاتب نظری موجود در رابطه با اقوام عبارتند از : کهن گرایی و ابزار گرایی نظریه ارائه شده برای بررسی اقوام ایرانی نظریه ترکیبی یا ساختاری میباشد هدف از این تحقیق شناخت وجوه تشابه و فراهم کردن بسترهای علمی نسبت به تنوع اقوام و نحوه پراکنش آنها در ایران و بررسی بازتاب های سیاسی آ« در جهت تقویت آن بخش از هویت اقوام که در راستای تقویت هویت ملی بوده و موجب تسهیل در امر اتحاد ملی می گردد. برای این منظور از روش تحقیق توصیفی- تحلیلی استفاده شده و نحوه گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای و اینترنتی می باشد. یافته های تحقیق بیانگر آن است که مهمترین پیامد و بازتابی که تنوع قومی در ایران می تواند به دنبال داشته باشد واگرایی از دولت مرکزی و همچنین تأثیر گذاری بر وحدت ، امنیت ، انسجام ملی است. واژگان کلیدی: اقوام، قومیت، پراکندگی جغرافیایی، بازتاب های سیاسی