هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر مصرف یک نوع نوشاب? انرژی زا بر عملکرد هوازی و بی هوازی و مقایسه آن در دانشجویان پسر ورزشکار و غیرورزشکار بود. به این منظور از بین دانشجویان پسر دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی که در سال 1389 در خوابگاه زندگی می کردند و تعداد آنها 650 نفر بود،20 نفر(10نفر ورزشکار و10نفر غیرورزشکار) به صورت داوطلبانه و با پرسشنامه سلامت و فعالیت بدنی انتخاب شدند. گروه ورزشکار با میانگین سنی 25/1±30/20 سال، قد 65/3±3/176 سانتیمتر و وزن 29/4±69 کیلوگرم و گروه غیرورزشکار با میانگین سنی94/0±7/22سال ، قد 27/3±6/174 سانتی متر و وزن33/3±4/69کیلو گرم بودند. پژوهش به صورت دوسو کور بود و با طرحی متقاطع انجام شد. آزمودنی ها پس از صرف یک صبحانه استاندارد، 40 دقیقه قبل از اجرای آزمون ها 6 میلی لیتر ردبول یا دارونما به ازای هر کیلوگرم از وزن خود مصرف می نموده و در2جلسه آزمون بروس برای سنجش توان هوازی به فاصله 4 روز از هم و 2جلسه آزمون وینگیت برای سنجش توان بی هوازی به فاصله 2 روز از هم شرکت کردند. آزمون کلموگروف اسمیرنوف نشان داد که داده ها از توزیع طبیعی برخوردارند. در قسمت هوازی آزمون لوین نشان داد که وراریانس داده ها همگن نمی باشد به این دلیل از آزمون غیرپارامتریک کراسکال واریس و برای مشخص شدن تفاوت در گروه ها و از آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. از آزمون تحلیل واریانس دوعاملی و آزمون تعقیبی بونفرونی برای تحلیل نتایج آزمون بی هوازی استفاده شد. در کل نتایج زیر بدست آمد. مصرف نوشابه انرژی زای ردبول نسبت به دارونما به طور معنی داری باعث افزایش توان هوازی در دو گروه شد(000/0 p= ). تفاضل دو گروه پس از مصرف ردبول از نظر آماری معنی دار نبود. همچنین با مصرف ردبول افزایش معنی داری در میانگین توان بی هوازی در هرکدام از گروه ها به وجود نیامد. تفاضل میانگین توان بی هوازی در گروه ورزشکار و غیرورزشکار، پس از مصرف ردبول از نظر آماری معنی دار بود(014/0 p=). باتوجه به نتایج پژوهش میتوان نتیجه گرفت که مصرف نوشابه انرژی زای ردبول، می تواند برتوان هوازی افراد ورزشکار و غیر ورزشکار اثر مثبت داشته باشد اما نمی توان گفت بر توان بی هوازی این گروه ها تاثیر دارد.