تحقیق حاضر سعی دارد به بررسی پدیده اسکان غیررسمی در نمونه موردی اسلام آباد واقع در منطقه 2 تهران بپردازد. سپس در راستای ساماندهی این سکونتگاه با ارائه راهکارها و پیشنهادات در جهت بهبود وضعیت سکونت ساکنین گام بردارد. هدف اصلی این پژوهش بررسی ویژگی های کالبدی، اقتصادی و اجتماعی اسلام آباد بعنوان یک سکونتگاه غیررسمی و ارائه راهکار جهت ساماندهی آن است. در فصل اول این تحقیق به کلیات تحقیق، در فصل دوم به مبانی نظری پیرامون اسکان غیررسمی و نحوه برخورد با این پدیده و در فصل سوم به شناخت روش تحقیق پرداخته شده است. در فصل چهارم نیز ویژگی های کالبدی، اقتصادی و اجتماعی اسلام آباد تحت عنوان بررسی نمونه موردی مورد بررسی قرار گرفته و انطباق پذیری این ویژگی ها با مشخصه های اسکان غیررسمی بر مبنای مدل anp سنجیده شده است، در نهایت در فصل پایانی، تحلیل نهایی و پاسخ سوالات، نتیجه گیری و ارائه راهبرد انجام گرفته است و بمنظور تحقق راهبردها و ساماندهی محدوده پیشنهادات برنامه ای مدیریت نهادی و مشارکت مردمی و طراحی کاربری خدماتی مطرح می شود. در قسمت پایانی نیز پرسشنامه های خانوارها و عکس های گرفته شده از سکونتگاه غیررسمی اسلام آباد و فهرست منابع ضمیمه گردیده است. لازم به ذکر است در بررسی نمونه موردی انواع معیارها و زیرمعیارهای مربوط به محورهای اجتماعی، اقتصادی و کالبدی مطابق نظر کارشناسان مطرح گردیده و تحلیل یافته ها برمبنای فرآیند تحلیل شبکه ای (anp) می باشد و روش تحقیق در این تحقیق روش پیمایشی است. امید است این تحقیق بتواند مطالعه و حرکتی در جهت لحاظ کردن مسأله اسکان غیر رسمی در برنامه ریزی ها بوده و سیاست تشریک مساعی با ساکنان این سکونتگاه جهت ساماندهی و بهسازی این گونه بافت های نابسامان شهری را فراهم آورد.