مطالعات اندکی روی تأثیر پروتئین جیره روی سندرم فشارخون ریوی (phs)در جوجه های گوشتی موجود است. نتایج مغایر از این مطالعات از ارائه یک نتیجه روشن از اثرات جیره کم پروتئین روی وقوع سندرم ممانعت می کند. برای بدست آوردن درکی از مکانیسم های درگیر، تحقیقی در منطقه ای مرتفع (2100متر بالاتر از سطح دریا) که اثرات سه تیمار که بر اساس پروتئین (cp) در نظر گرفته شده بودند را افزایش می داد، انجام شد. یک تیمار با پروتئین خام جیره مطابق با توصیه nrc (1994) که به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شده بود. دو تیمار کم پروتئین نیز به صورتی تهیه شدند که cp جیره ای آنها 2 و 4 درصد نسبت به سطح cp گروه شاهد کاهش یافت، به طوریکه به ترتیب به عنوان lcpd2 و lcpd4 طراحی شدند. 60 جوجه خروس 1 روزه (سویه راس 308) به هر تیمار در 5 تکرار 12جوجه ای اختصاص داده شد. تیمارهای با پروتئین متفاوت از4 تا 42 روزگی به کار برده شدند، به طوریکه عملکرد رشد سنجیده شد و تلفات ناشی از phs ثبت شدند. در انتهای آزمایش (42 روزگی)، نمونه خون جوجه ها جمع آوری شد و خصوصیات مربوط به لاشه ثبت شدند. پرندگان تغذیه شده با تیمار آزمایشی lcpd4 به طور معنی داری (05/0 >p) اضافه وزن بالاتری در سراسر دوره داشتند و نسبت وزن بطن راست (rv:tv) (05/0 >p) ، وزن نسبی کبد، هماتوکریت و نسبت هتروفیل به لنفوسیت در انتهای دوره در مقایسه با تیمار شاهد در تیمار مذکور افزایش یافت، گرچه غلظت های نیتریک اکساید (no) پلاسمایی و اسید اوریک به طور معنی داری در پرندگانی که در تیمار lcpd4 قرار داشتند کمتر از تیمار شاهد بود. تلفات ناشی از phs در پرندگانی که جیره های کم پروتئین را دریافت کرده بودند افزایش یافت، به طوریکه می تواند مرتبط با کاهش غلظت no و افزایش هماتوکریت و rv:tv باشد. در نتیجه، تغذیه جیره های کم پروتئین به جوجه های گوشتی در معرض شرایط کم فشار و کم اکسیژن (هیپوباریک هیپوکسی) با وقوع phs مرتبط بود.