هدف از تحقیق حاضر، ارتباط بین نوع، علل، شیوع و مکانیزم آسیبهای رایج با برخی ویژگیهای آنتروپومتریکی و بیومکانیکی بسکتبالیستهای زن و مرد منتخب استان گیلان بود. 28 بازیکن بسکتبالیست(14 نفر زن و 14 نفر مرد) با میانگین سن و قد، به ترتیب در زنان و مردان 79/3±28/22 و 57/1±78/19 سال، 04/8±04/172 و 98/7±60/186سانتی متر، از طریق نمونه گیری هدفدار و در دسترس در این تحقیق شرکت کردند. آسیب از طریق پرسشنامه ی آسیبب های رایج در بسکتبال (basketball injury reporting form) جمع آوری شد. داده های آنتروپومتریکی با استفاده از کالیپر، کولیس، قدسنج، ترازوی دیجیتال و متر نواری منعطف اندازه گیری و اطلاعات بیومکانیکی با استفاده از تستهای توان، تعادل(ایستا و پویا)، زمان عکس العمل، سرعت، هماهنگی و استقامت بدست آمد. تجزیه و تحلیل توصیفی یافته ها به صورت جدول های توزیع فراوانی ارائه شده است. در آمار توصیفی، شاخص های گرایش به مرکز و فراوانی ها، و در آمار استنباطی از روش خی-دو برای بررسی رابطه بین متغییر استفاده شده است. براساس یافته های پژوهش بین نوع، علل، شیوع و مکانیزم آسیبهای رایج با برخی ویژگیهای آنتروپومتریکی و بیومکانیکی بسکتبالیستهای زن و مرد منتخب استان گیلان تنها بین نوع آسیب با پهنای تنه، شیوع آسیب با طول ران و مکانیزم آسیب با درصد چربی بدن، پهنای زانو، سرعت و استقامت آزمودنی ها رابطه معنی داری وجود داشت. بررسی نتایج پژوهش در ارتباط با نوع آسیب بسکتبالیست های زن و مرد نشان داد که بیشترین نوع آسیب رایج در بین آزمودنی-ها پیچ خوردگی و کمترین نوع آسیب شامل التهاب و در رفتگی می باشد. همچنین با بررسی شیوع آسیب رایج در بین آزمودنی ها مشخص گردید که بیشترین آسیب شایع در مچ پا و کمترین آسیب شایع در مچ دست، بینی و دنده می باشد. در ارتباط با علت آسیب دیدگی بسکتبالیست های زن و مرد، نتایج توصیفی پژوهش نشان داد که بیشترین علت آسیب دیدگی مربوط به ضربه بوسیله بازیکن دیگر و کمترین علت آسیب دیدگی مربوط به برخورد به شیء ثابت و استفاده بیش از اندازه می باشد. نتایج یافته های پژوهش در ارتباط با مکانیزم آسیب در بین بازیکنان نشان داد که مکانیزم نیروی چرخشی و فشاری به ترتیب بیشترین مکانیزم آسیب دیدگی رایج در بازیکنان بوده است.