تهران یک ابر شهر و پایتخت ایران است، بامساحت 700 کیلومتر مربع که کوه ها از شمال و شرق آن را احاطه کرده اند. رشد جمعیت و شهرسازی و توسعه ی صنعتی این شهر را با مشکل آلودگی هوا مواجه کرده است. تهران دارای چهار فصل همراه با متوسط بارندگی سالانه ی 210 میلیمتر است. دمای میانگین سالانه 17 درجه سانتی گراد و دمای بیشینه ی 39 درجه در تابستان و کمینه ی 6- درجه در زمستان می باشد. براساس اطلاعاتی که شرکت کنترل کیفیت هوای شهر تهران جمع آوری کرده تهران یکی از آلوده ترین شهر های جهان است. منابع آلودگی هوا در تهران شامل منابع ثابت مانند مناطق صنعتی و دیگر منابع متحرک شامل اتومبیل ها بوده که منابع متحرک سهم بیشتری در آلایندگی دارند. در این پایان نامه تغییرات میانگین غلطت آلاینده ها و ارتباط آن ها با پارامتر های هواشناسی بررسی شده است. اطلاعات مورد مطالعه از شرکت کنترل کیفیت هوا و ایستگاه سینوپتیکی ژوفیزیک گرفته شده است. این اطلاعات غلظت آلاینده های شهرتهران را از سال 2000تا سال 2010 در بر میگیرد. غلطت ذرات معلق در اغلب اوقات بالای 50 میکرو گرم بر متر مکعب است و بیشینه ی آن معمولا در بهار و تابستان بخصوص تیر ماه رخ می دهد که در سال های اخیر در اثر وارد شدن توده های هوای همراه با گرد و غبار از کشور های همسایه افزایش یافته است. غلظتpm10 و no? از سال 2007 افزایش و غلظت co و so?کاهش یافته است. بیشترین مقدار غلظتo?، no? و pm10 در دمای بالای 30 درجه سانتی گراد و بیشترین مقدار so? در دمای کمتر از 10 درجه سانتی گراد بوده است. بیشترین مقدار غلطت o?، no? و pm10 مربوط به رطوبت کمتر از 40% و بیشترین مقدار غلظت so? مربوط به رطوبت بین 40% تا 60% می باشد. تحلیل آماری پرازش چندگانه بین آلاینده ی اوزن و no? پارامتر های هواشناسی مانند دما و رطوبت نشان می دهد که هر دو این عوامل بر آلاینده ها موثر هستند اما دما تاثیر بیشتری بر اوزن و رطوبت تاثیر بیشتری برno? دارد.