چکیده مقدمه: هدف پژوهش حاضر تعیین نقش تعامل والد ـ فرزندی و نگرش مادر به قاعدگی در فراوانی علائم نشانگان پیش از قاعدگی و نگرش به قاعدگی دختران بود. روش: جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه در سال تحصیلی 91-1390 شهر تهران و مادران آن ها بود. نمونه متشکل از 332 دانش آموز که به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده شامل مقیاس رابطه ولی ـ فرزندی (فاین، مورلند و شوبل، 1983)، پرسشنامه نگرش به قاعدگی بروکس ـ گان و روبل (1980) و فرم علامت شناسی نشانگان پیش از قاعدگی آبراهام (1990) است. طرح پژوهش، از نوع همبستگی است و داده های به دست آمده با روش همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: یافته ها نشان داد بین تعامل والد ـ فرزندی و نگرش مادر به قاعدگی با فراوانی علائم نشانگان پیش از قاعدگی و نگرش به قاعدگی دختران رابطه وجود دارد و نگرش دختران به قاعدگی تبیین کننده فراوانی علائم نشانگان پیش از قاعدگی آن ها است. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون چندمتغیره نشان داد که نگرش به قاعدگی مادر به عنوان یک واقعه بی اثر بر رفتار فردی با 5/95 درصد از قوی ترین پیش بینی کننده های نگرش به قاعدگی دختران است. نتیجه گیری: عوامل موثری همچون نگرش به قاعدگی و تعاملات مثبت مادر ـ دختر بر دیدگاه دختران نسبت به این چرخه طبیعی و مسائل پیرامون آن نظیر نشانگان پیش از قاعدگی نقش دارند. بنابراین اهمیت آموزش نگرش مناسب به این رخداد حساس ضروری به نظر می رسد. واژگان کلیدی: تعامل والد ـ فرزند، نگرش به قاعدگی، نشانگان پیش از قاعدگی