در این پایان نامه نگارنده سعی بر آن دارد تا با توجه و در نظر گرفتن ارزش بافت های تاریخی و خصوصا بافت سنتی باغ آذری به عنوان بستر پروژه، شناخت درست الگوهای معماری سنتی مسکن و بررسی ویژگی هایی آن ها و نیز با به خدمت گرفتن معماری مدرن به الگوهایی مناسب برای نوسازی در این بافت های واجد ارزش دست یابد. مسأله احیای بافت تاریخی شهر تهران با دارا بودن مشکلاتی چون فرسودگی، مهاجرت و ... دارای نکات ظریف و مهمی است که آن را بر سر دو راهی تخریب و مرمت قرار داده است. یافتن تعادل بین این دو گزینه و بالا بردن استانداردهای زندگی برای کاربران فضا، هدف نهایی این پژوهش می باشد. در این پژوهش سعی بر آن است تا با نگاهی به گذشته ی فرهنگ و سنت های سکونت در جامعه ی ایرانی بتوان به معیارها و الگوهایی دست یافت تا در شرایط کنونی از آن ها بهره جست و مفاهیم فضای معماری سنتی مسکن را با عملکردهای جدید امروزی مطابق کرد و در نهایت با ایجاد محیط هایی انسانی، دلپذیر و متناسب با خواسته های کاربران آن ها، بافت های تاریخی در معرض خطر را زنده نگه داشت. با استفاده از الگوی بدست آمده، انعطاف پذیری عملکردی، ساختاری و فضایی در عناصر ثابت، نیمه ثابت و متغیر در مقیاس های مختلف خانه قابل تحلیل است. نتایج این تحلیل در تدوین اصول و ضوابط طراحی واحدها و مجموعه مسکونی باغ آذری به کار گرفته شده است.