شبکه های توزیع معمولاً دارای ساختار شعاعی هستند. با وقوع خطا در یکی از خطوط شبکه و خروج آن خط، بارهای پایین دست آن بی برق شده که لازم است بارهای قطع شده مجدداً تغذیه شوند. فرآیند برقدار کردن مجدد فیدرهای ایزوله شده بازیابی بار نامیده می شود.مسئله بازیابی بار یک مسئله غیرخطی با قیود و توابع هدف مختلف می باشد. معمولاً شبکه های توزیع دارای چندین خط مانور بوده که موجب می شود آرایش های مختلفی در بازآرایی آن بدست آید. فرآیند بازیابی بار می تواند شامل قطع برخی از خطوط اصلی و بستن برخی از خطوط مانور به منظور دستیابی به یک آرایش جدید باشد. حضور منابع تولید پراکنده اثرات مهمی روی فرآیند بازیابی و بازآرایی شبکه توزیع دارد، قابلیت عملکرد جزیره ای این منابع از قطعی سراسری در شبکه پیشگیری کرده و به افزایش قابلیت اطمینان شبکه کمک می کند. در این پایان نامه ، مسئله بازیابی بار در شبکه های توزیع مجهز به منابع تولید پراکنده به عنوان یک مسئله غیرخطی و با در نظر گرفتن اهداف و قیود مختلف مورد مطالعه قرار می گیرد. هدف اصلی فرآیند بازیابی تعیین یک آرایش جدید با حداقل تلفات برای تامین حداکثر بارهای قطع شده و نیز تعیین یک ترتیب بهینه کلید زنی است که قابلیت اطمینان مصرف کننده ها را بهبود دهد. در روش ارائه شده بخشی از بار های قطع شده از طریق منابع تولید پراکنده ای که در ناحیه قطع شده وجود دارند تغذیه شده و بخش دیگراز طریق خطوط مانوری که ناحیه قطع شده را به فیدر های مجاور ارتباط می دهند به شبکه اصلی وصل شده و از آن طریق تغذیه می شوند. از الگوریتم ژنتیک برای تعیین آرایش و ترتیب بهینه کلیدزنی طی فرآیند بازیابی استفاده شده است، به گونه ای که تلفات، شاخص انرژی تامین نشده و مقدار بار تامین نشده در آرایش نهایی به حداقل برسد. نتایج شبیه سازی روی یک شبکه 118 شینه کارایی روش پیشنهادی را به خوبی نشان می دهد.