چکیده: سندروم درد کمری و ناتوانی عملکردی ناشی از آن، یکی از شایع ترین مشکلات در میان کارکنان اداری محسوب می شود. لذا، هدف از انجام این پژوهش بررسی تأثیر تمرینات مکنزی روی نوسانات درد مزمن کمری کارمندان زن می باشد. روش شناسی: پژوهش از نوع مطالعات نیمه تجربی است. جامعه آماری را کارمندان زن 50-40 سال مبتلا به کمر درد مزمن در دانشگاه رازی تشکیل می دهد که نوسانات درد آنها در چهار وضعیت درد بحرانی، درد معمول (شایع)، درد جاری (هنگام ارائه پرسشنامه) و درد خفیف (در آسوده ترین شرایط) توسط مقیاس چهار جزئی ارزیابی درد (وان کوف، 1993) اندازه گیری شد. سپس، تعداد 30 کارمند که از لحاظ امتیاز وضعیت درد معمول در شرایط یکسانی بودند، به طور تصادفی در دو گروه کنترل و تجربی مورد مطالعه گرفتند. آزمودنی های گروه تجربی به مدت 6 هفته به انجام تمرینات مکنزی در شرایط خانگی اقدام ورزیدند. عملیات آماری از طریق آمار توصیفی، آزمون ویلکاکسون و آزمون یومان ویتنی توسط نرم افزار spss انجام گرفت (p<0.05). یافته ها: نتایج آزمون یومان ویتنی نشان دادند که در پس آزمون، تفاوت های مشاهده شده بین میانگین های گروه کنترل و تجربی در دو جزء درد معمول و درد جاری معنادار می باشند. اما، نتایج آزمون ویلکاکسون در مورد تفاوت های درون گروهی، بر وقوع تغییرات معنادار در سه جزء درد معمول، درد جاری و درد بحرانی آزمودنی های گروه تجربی دلالت داشتند. در حالی که در گروه کنترل، هیچ تفاوت معناداری در اجزاء درد مشاهده نشد. بحث و نتیجه گیری: بر پایه یافته های پژوهش، انجام تمرینات مکنزی موجب کاهش درد شایع، درد جاری و درد بحرانی کارمندان زن مبتلا به کمر درد می شود. واژه کلیدی: درد مزمن کمری، نوسانات کمر درد، کارمندان زن