یکی از جنبه های قابل توجه ارتباط، جنبه غیر کلامی آن می باشد. ضرورت دنیای امروز برای یک ارتباط طبیعی، تمام افراد را برمی انگیزد تا یک زبان را با تمام و?ژگیهای آن یاد بگیرند . این و?ژگیها شامل جنبه کلامی و غیر کلامی آن زبان می باشد. تا کنون یک سری مطالعات در زمینه بکارگیری ارتباط غیرکلامی در حوزه آموزش زبان در دنیا انجام گرفته است اما تحقیق حاضر این جنبه یادگیری زبان را در بافت و شرایط ایران تحت بررسی قرار می دهد. این مطالعه روی زبان آموزان ایرانی که زبان انگلیسی را به عنوان زبان خارجی فرا می گیرند صورت گرفته است و نظرات و دیدگاههای آنان در مورد بکارگیری ارتباط غیر کلامی توسط معلم در آموزش زبان انگلیسی وتاثیر آن درروند زبان آموزی آنها مورد بررسی قرار گرفته است.پژوهش حاضر از مشاهده کلاس، فیلمبرداری از کلاس، یادداشتهای محقق، مصاحبه با دانش آموزان و معلم و ضبط صدا استفاده کرده تا چگونگی مشاهده ارتباط غیرکلامی معلم توسط دانش آموزان را در جریان یادگیری زبان آشکار کند. چهار دسته بندی اصلی ارتباط غیر کلامی شامل حرکت دست، تماس چشمی، حالت صورت و آهنگ صدا مورد بررسی قرار گرفت. از تحلیل داده های جمع آوری شده شش مضمون اصلی بدست آمد. این مضمونها شامل: معلم به عنوان مصنف، هدایت کننده، سازنده، مشاور، آیینه (منعکس کننده) و صدا پرداز می باشند. نتایج این مطالعه نشان داد که، چگونه بکارگیری ارتباط غیرکلامی توسط معلم می تواند کیفیت یادگیری زبان آموزان را تحت تاثیر قرار دهد. همچنین نتایج این بررسی نشان داد که چگونه بکارگیری ارتباط غیر کلامی می تواند به جنبه های گوناگون یادگیری زبان کمک کند. بر اساس شواهد به دست آمده بیشتر دانش آموزان از ارتباط غیر کلامی معلم بهره برده اند اما میزان این بهره گیری و توجه به جنبه های مختلف ارتباط غیرکلامی در میان آنها متفاوت بوده است. برای مثال، برخی ازدانش آموزان به حرکت دست بیشتر از جنبه های دیگر ارتباط غیر کلامی علاقه نشان دادند و از طرف دیگر برخی دیگر از آنها از نقش ارتباط چشمی بیش از دیگر جنبه ها حمایت کرده اند. اما نکته آخر و اما در عین حال مهم این است که تقریبا همه دانش آموزان اذعان داشتند که ترجیح می دهند ارتباط غیر کلامی بیشتری از طرف معلم هایشان صورت گیرد.