چکیده تحقیق هدف از تحقیق حاضر بهینه سازی حجم تمرین مقاومتی جهت افزایش قدرت بیشینه با کمک شبکه های عصبی مصنوعی بود. به همین منظور، 12 ترکیب متنوع از ستها وتکرارها در نظر گرفته شد. از بین کلیه دانشجویان پسر دانشگاه تربیت معلم سبزوار (سن2/1 ± 22 سال، قد7 ± 173 سانتی متر، وزن 7/10 ± 66 کیلوگرم ) که واحد تربیت بدنی را انتخاب کرده بودند، تعداد 94 نفر به صورت نمونه در دسترس انتخاب شده و به روش تصادفی به هشت گروه تمرینی( rm 3 × 3، rm 4 × 3، rm 6 × 3، rm 4 × 4، rm6 × 4، rm 3 × 5، rm 5 × 5 و rm 6 × 5) تقسیم شدند. 4 گروه باقیمانده(rm 5 × 3، rm 3 × 4، rm 5 × 4 و rm 4 × 5)، از دامنه ست ها وتکرارهای فرض شده، حذف گردیدند تا به کمک شبکه عصبی مصنوعی پاسخ این گروه ها پیش بینی شود. آزمودنی ها در هر گروه 8 هفته و هر هفته 2 جلسه، حرکات پرس سینه، پرس پا با دستگاه، حرکت زیر بغل قایقی و پشت پا خوابیده با دستگاه را انجام دادند. پیش از شروع و پس از پایان دوره تمرینی، قدرت بیشینه (1rm) در حرکات پرس سینه و پرس پا، وزن بدون چربی و درصد چربی آزمودنیها اندازه گیری شد. در این پژوهش مدل شبکه های عصبی مصنوعی با 8 متغیر ورودی و یک متغیر خروجی طراحی شد. در پایان نتایج گروه های تجربی و همچنین نتایج گروه های پیش بینی شده که به صورت درصد بیان شده بود، با یکدیگر مقایسه شد ونتایج زیر به دست آمد: گروه rm 6 × 5، بیشترین قدرت بیشینه را در پرس پا، وزن بدون چربی و کاهش درصد چربی کسب نمود و گروه rm 4 × 4، بیشترین قدرت بیشینه را در پرس سینه به دست آورد. با توجه به این نتایج، برای افرادی که مایلند، در دامنه مذکور از ستها وتکرارها، بیشترین قدرت را در عضلات پایین تنه، وزن بدون چربی و کاهش درصد چربی بدن کسب نمایند، پروتکل با حجم بالا نسبت به سایر پروتکلها برتری دارد، در حالی که افزایش قدرت بیشینه در عضلات بالاتنه با استفاده از پروتکلهایی با حجم کمتر نیز کسب خواهد شد.