چکیده امروزه نخستین رسالت نظام آموزشی، آموزش «چگونه فکر کردن » است. از آنجا که پرورش قوه تفکر دانش آموزان ، منوط به روش تدریس و خلاقیت معلمان است، پژوهش حاضر در صدد است تا نخست خلاقیت معلمان را بسنجد سپس ارتباط آن را با بکارگیری روش های تدریس فعال بررسی کند. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. نمونه پژوهش، کلیه معلمان پایه سوم تا پنجم ابتدایی مدارس دخترانه منطقه 3 شهر تهران است. ابزار پژوهش شامل، پرسشنامه محقق ساخته روشهای تدریس و نیز پرسشنامه خلاقیت عابدی است. پایایی پرسشنامه بر اساس آلفای کرونباخ محاسبه شد، این ضریب برای پرسشنامه روشهای تدریس 87% و برای پرسشنامه خلاقیت عابدی 87% به دست آمد. تجزیه و تحلیل داده ها در دو سطح توصیفی و استنباطی انجام شد. بر طبق نتایج، بین خلاقیت معلمان و به کارگیری روشهای تدریس فعال رابطه معناداری در سطح « 4% p= » وجود دارد و به کارگیری روشهای تدریس فعال پیش بینی کننده خلاقیت معلمان است. کلید واژه ها: روش تدریس، تدریس فعال، تدریس سنتی، خلاقیت ، معلم