در این پژوهش پس از معرفی انواع مواد مخدر و ذکر انواع ضرر و زیان هایی که این مواد به بار می آورند به بررسی حرمت شرعی با استناد به ادله اربعه می پردازیم که مهم ترین آیه مورد استناد آیه محاربه است بدین صورت که با انتخاب این نظر که محاربه یکی از مصادیق افسادفی الارض است و در واقع افساد عام و محاربه خاص است بدین صورت که محارب کسی است که سلاح به دست گیرد و موجب رعب و وحشت افراد شود ولی در افسادفی الارض فرد مفسد هر کاری که موجب فساد جامعه شود من جمله فحشاء، قاچاق مواد مخدر و... را انجام دهد عنوان مفسدفی الارض بر او صدق می کند پس بین محارب و مفسدفی الارض رابطه عموم و خصوص مطلق حاکم است و به فردی که به تولید و توزیع مواد مخدر می پردازد می توان عنوان مفسدفی الارض را داد و یکی از چهار مجازات که در آیه 33 سوره ی مائده آمده یعنی قتل به صلیب کشیدن قطع دست و پا و تبعید را انتخاب کرد و مجازات او من باب حدود است. دلیل دیگر سنت است. که یک نمونه از آن قال رسول الله(ص) من احتقر ذنب البنج فقد کفر است. دلیل بعدی عقل می باشد. که در این بحث برای اثبات حرمت شرعی مواد مخدر هم از ملازمه عقلی و قبح مواد مخدر از لحاظ استعمال و... و عدم جواز اضرار به نفس و قیاس بر مبنای اسکار این مواد استفاده کردیم. و دلیل چهارم اجماع می باشد. که از فقهای شیعه و سنی فتاوی مبنی بر حرمت این مواد آورده شده من جمله شهیدین، علامه حلی، ابوحیان، محمد بن محمود البابرتی و... می باشند و در فصل آخر بحث منع قانونی جرایم جدا جدا ذکر شده و از حقوقدانان توصیف و تفسیراتی در باب این جرایم بیان شده. و در پایان بحث به اقدامات برای جلوگیری از این پدیده در سطح بین المللی به طور کلی پرداخته ایم. و چند کنوانسیون مهم را با توضیحاتی مختصر بیان نموده ایم.