مصرف خودنمایانه در جوامع درحال توسعه از عوامل اتلاف منابع و بازتولید توسعه نیافتگی و در میان طبقه فرودست، از عوامل سلطه فرهنگی طبقه فرادست بر ایشان محسوب می شود. با توجه به بالا بودن میزان دینداری در ایران و وجود برخی آموزه های دینی در مورد نهی از مصرف خودنمایانه، این تحقیق به بررسی رابطه دینداری (میزان و نوع دینداری) و شیوه مصرف جوانان طبقه فرودست پرداخته است. این پژوهش از روش پیمایش و برای جمع آوری اطلاعات از ابزار پرسشنامه استفاده کرده است. جمعیت آماری این پژوهش را جوانان بین 18 تا 32 سال ساکن در منطقه 17 شهر تهران تشکیل می دهند. نمونه گیری به شیوه سهمیه هدفمند انجام شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که از میان تمام متغیرهای مستقل تحقیق، میزان دینداری با بتای 650/0، بیشترین تاثیر را در رابطه ای مستقیم بر شیوه مصرف جوانان طبقه فرودست دارد. همچنین فرضیه رابطه میان شیوه مصرف و متغیرهایی چون میزان دینداری، نوع غالب دینداری، میزان استفاده از رسانه، میزان استفاده از رادیو، میزان استفاده از تلویزیون، میزان استفاده از رادیوهای خارجی، میزان استفاده از تلویزیون ماهواره ای، میزان استفاده از اینترنت، گروه سنی و جنس، تایید شد.