چکیده سنجش طیف یکی از بخش های مهم رادیو شناختی می باشد که در این بخش و در طول زمان سنجش، یک su جهت عمل حس گری باید به طور موقت ارسال داده خود را متوقف کند و به پیدا کردن باندهای خالی کمک کند. واضح است که هر چه تعداد suهای شرکت کننده در سنجش طیف بیشتر باشند، احتمال یافتن حفره های خالی بیشتر می شود و دقت حس گری بالا می رود. ولی با توجه به این که همین suهای انتخاب شده در طول زمان عمل حس گری نمی توانند داده خود را ارسال کنند و همچنین برای پیدا کردن باندهای خالی با نرخ بالا نیازمند تعداد su بیشتر و زمان پایش طولانی می باشیم سرباره به شبکه تحمیل می شود. افزایش تعداد su ها باعث افزایش احتمال خطای تداخل و کاهش آن باعث افزاش احتمال هشدار غلط می گردد. بنابراین انتخاب تعداد suها جهت انجام عمل حس گری حائز اهمیت است. سطح آستانه نرخ کانال جهت متوقف کردن جست و جوی حفره های طیفی پارامتر مهم دیگری است که باید تعیین شود. با در نظر گرفتن احتمال خطای کمینه و گذردهی بیشینه، دو پارامتر مهم جهت حس گری تعیین می شوند. در انتها با در نظر گرفتن زمان ارسال نتایج پایش، توسط کاربران شرکت کننده به ایستگاه مرکزی، گذردهی شبکه را مجدداً به دست می آوریم. در این حالت مقدار گذردهی افزایش می یابد.