چکیده: این پایان نامه به دریافت و کاربرد «ساختارشکنی» در طراحی مجلات فرهنگی و هنری یک دوره ی خاص (سال 1389) پرداخته، و جایگاه صفحه آرایی را درون «رویکردی ساختارشکن» به عنوان شیوه ای در طراحی، مورد بررسی قرار می دهد. هدف این پژوهش شناخت مفاهیم بصری ساختارشکنی و شناسایی دقیق تر الگوهای جدید و سازگار با مجلات امروزی است. بر این اساس روند کار خود را بر پژوهشی توصیفی- تحلیلی قرار داده است. نتیجه ی به دست آمده بیان کننده ی این واقعیت است که مجلات فرهنگی و هنری در کشور ما کمتر به چالش کشیدن و جلب توجه خوانندگان را مد نظر قرار داده اند. استفاده از راه کارهای ساختارشکن و گونه های متنوع و نامتعارف طراحی و تایپوگرافی که متناسب با موضوع باشد، نیز در تعداد بسیار اندکی از این مجلات به چشم می خورد. واژگان کلیدی: صفحه آرایی، ساختارشکنی، شبکه بندی، مُدولار، هارمونی، ناسازگاری، غیرمتعامد، شانس