حضرت سلیمان یکی از پیامبران الهی بود که پس از پدرش داود به پیامبری رسید، بنده صالحی که مکرر به خدای خویش رجوع می کرد و از این روی خداوند در قرآن با نام اوّاب از وی یاد کرده است. در سوره های قرآن (17 بار) نام سلیمان آمده و مطالب مختلفی پیرامون زندگی و شخصیت آن حضرت آورده شده است. در سوره انبیاء حکم عادلانه سلیمان درباره قصه چریدن تاکستانی توسط گوسفندان ذکر گردیده است. در سوره (ص) وصف اسبانی بیان شده است که حضرت سلیمان از سر لطف آنها را نوازش می کرد و ... به موجب سوره نمل حضرت سلیمان با زبان مرغان و دیگر حیوانات آشنا بوده است. در این سوره به داستان سلیمان و بلقیس و ایمان آوردن او به خداوند اشاره شده است. داستان انگشتری سلیمان و دانستن اسم اعظم الهی، آوردن تخت بلقیس توسط آصف بن برخیا نزد سلیمان، همچنین مسخر بودن باد و عده ای از دیوان توسط سلیمان از جمله مطالب دیگری است که در آیات شریفه قرآن بدان پرداخته شده است. قصه وفات سلیمان نبی (ع) و چگونگی مرگ وی پایان بخش زندگی، اندیشه و آثار او در طول حیات دنیوی آن ولی خداست که سراسر درس آموز و الهام بخش است. علاوه بر آنچه ذکر شد، کوشش به عمل آمده است با استفاده از منابع دیگری به غیر از قرآن کریم پرده هایی از چهره نورانی آن پیامبر بزرگ الهی برداشته شده و به مثابه الگویی ماندگار و قابل تأسی به شخصیت آن حضرت پرداخته شود. کلید واژه ها: سلیمان ـ بلقیس ـ هدهد ـ سیمرغ ـ دیو ـ مورچه ـ انگشتری ـ اسم اعظم ـ آصف بن برخیا ـ تسخیر ـ تصرف ـ همت ...