هنر ایران با ورود اسلام به این منطقه، نه تنها باورهای دیرین خود را از یاد نبرد، بلکه با بیانی نو توسط هنرمندان هوشمند؛ تجلی یافت. از سده های 3 تا 7 هجری قمری در ایران آثار سفالین قابل توجهی به دست آمده؛ که نقوش آن ها تحت تأثیر هنر ساسانی و به تبع آن، هنر سایر ادوار پیشین، قرار گرفت، که وام دار بسیاری از باورهای اساطیریِ غنی اقوام کهن فلات ایران بوده اند. بر این اساس نقوش سفالینه ها که گاه مشخصه هایی برای شناخت سفالینه های ایران در دوران اسلامی هستند، ریشه در باورهایِ کهن تر دارند و بیانگر مفهومی نمادین و اساطیری می باشند. پژوهش پیش رو در همین راستا، از دیدگاه اساطیری، به نقوش سفالینه های سده های 3 تا 7 هجری قمری ایران پرداخته و با مطالعه ی باورهای اساطیری و نقوش سفالینه ها، بر آن بوده است؛ تا ریشه های این نقوش را در باورهای اساطیری ایران بازشناسد. بررسی نقوش سفالینه های سده 3 تا 7 هجری قمری با باورها و اساطیر کهن ایران، نشان می دهد، که نقوش سفالینه های مذکور نمادین، و در ارتباط بایکدیگر، بیانگر مفاهیم اساطیر ایران نیز هستند.