چکیده: هدف : هدف کلی این پژوهش، تعیین تاثیرآموزش "مهارت های زندگی" بر "افزایش مهارت های اجتماعی" دانش آموزان پسر کم شنوای 12-16ساله مدارس فراگیر بود. روش : طرح پژوهش از نوع مطالعات آزمایشی باپیش آزمون وپس آزمون ،همراه با گروه کنترل بود.از تعداد36 دانش آموزان پسر کم شنوای 12تا16 ساله که در مدارس فراگیر(تلفیقی) شهر اراک در سال تحصیلی 90-91 مشغول به تحصیل بودند، 30 نفر از آنان پس از اعمال ملاک های ورودی، واجد شرایط ورود به مطالعه شدند و به صورت تصادفی ،به دو گروه آزمایشی (15n=) و کنترل (15n=) تقسیم شدند. سپس پرسشنامه مهارتهای اجتماعی ( الیوت و گرشام، 1990) توسط معلمان دانش آموزان منتخب تکمیل گردید .گروه آزمایشی هفته ای دوبار و طی 14 جلسه ی دوساعته ، مهارت های زندگی را آموزش دیدند . پس آزمون مقیاس درجه بندی مهارتهای اجتماعی بلافاصله بعد از اجرای آموزش برای هر دو گروه مجدداً اجرا شد. شیوه تجزیه و تحلیل داده ها: برای تجزیه و تحلیل داده ها، روش های آمار توصیفی و آزمون های آماری کولموگروف- اسمیرنف، آزمونt مستقل و تحلیل کوواریانس به کار گرفته شد. یافته ها: گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل عملکرد بهتری در پس آزمون مقیاس درجه بندی مهارتهای اجتماعی (001/0 >p) داشت. همچنین، تفاوت دو گروه مورد مطالعه در مولفه همکاری ، ابراز وجود و خویشتنداری از نظر آماری معنی دار بود (001/0 >p).خویشتنداری از نظر آماری معنی دار بود (001/0 >p). نتیجه گیری: در مجموع، می توان نتیجه گرفت که آموزش مهارت های زندگی موجب افزایش مهارتهای اجتماعی به صورت کلی و به صورت اختصاصی موجب افزایش همکاری، ابراز وجود و خویشتنداری در دانش آموزان پسر کم پسر کم شنوای 12تا16ساله مدارس فراگیر می شود. واژه های کلیدی : مهارت های زندگی ، مهارت های اجتماعی ، دانش آموزان کم شنوا ، مدارس فراگیر