این پژوهش با هدف بررسی رابطه ی بین انگیزه تأیید با انگیزش پیشرفت تحصیلی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان دختر دبیرستانی پایه دوم رشته های ریاضی- فیزیک و علوم انسانی، با روش توصیفی از نوع همبستگی انجام شده است. برای انجام این هدف با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای، از میان 8 دبیرستان دخترانه واقع در منطقه 7 شهر تهران، 4 مدرسه به صورت تصادفی انتخاب شد و از هر مدرسه 2 کلاس پایه دوم (1 کلاس رشته ریاضی- فیزیک و 1 کلاس رشته علوم انسانی) انتخاب و نهایتاً پرسشنامه های انگیزه تأیید و انگیزش پیشرفت تحصیلی به صورت گروهی در میان دانش آموزان با حجم نمونه بالغ بر 222 نفر (100 نفر دانش آموز رشته ریاضی- فیزیک و 122 نفر دانش آموز رشته علوم انسانی) اجرا گردید. هم چنین از معدل دانش آموزان در سال تحصیلی 91-1390 به عنوان شاخص پیشرفت تحصیلی استفاده شد. به منظور تحلیل داده ها، از آمار توصیفی و آمار استنباطی استفاده گردید. در بخش آمار توصیفی به منظور طبقه بندی، خلاصه کردن، توصیف و نمایش اطلاعات جمع آوری شده از جداول فراوانی، میانگین، انحراف استاندارد و نمودار استفاده شده است. در بخش آمار استنباطی هم از ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون، آزمون t مستقل و آزمون بررسی تفاوت همبستگی ها در دو نمونه مستقل (zr فیشر) استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد، که رابطه مثبت و معنی داری میان انگیزه تأیید با انگیزش پیشرفت تحصیلی وجود دارد، هم چنین بین انگیزش پیشرفت با پیشرفت تحصیلی رابطه معناداری وجود داشت، ولی میان انگیزه تأیید با پیشرفت تحصیلی ارتباط معناداری به دست نیامد. بین میزان انگیزش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر دبیرستانی رشته های ریاضی- فیزیک و علوم انسانی تفاوت معنی داری یافت نشد و نهایتاً بین ضرایب همبستگی انگیزه تأیید با انگیزش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان رشته های ریاضی- فیزیک و علوم انسانی تفاوت معناداری وجود نداشت.