در عصر کنونی توجه به اخلاقیات در واحدهای کسب و کار یکی از مباحث مهم و مورد توجه پژوهشگران و سازما نها است . اخلاق ، لازمه یک جامعه سالم است و به علت پیامدهای مثبت فردی ، سازمانی و اجتماعی آن همواره مورد توجه جوامع و سازمانها قرار گرفته تا برای حفظ و ارتقای آن تلاش نمایند . در این راستا ، مدیران سازمانها نیز می بایستی از نظر نگرش فکری دارای تفکرات سالم و بهینه ای باشند . برای حل مشکلات اخلاقی سازمانها نیازمند به تقویت اخلاق ، فرهنگ ، تعهد کاری و ... هستند که محصول آن نیروی انسانی متعهد و با اخلاق است که سازمان را در دستیابی به اهداف خود یاری دهد . با توجه به مدل ارائه شده ، آنچه در این پژوهش مورد سنجش و بررسی قرار گرفته ، تاثیر شاخص های اخلاقی در ایجاد نگرش و رفتار اخلاقی در بین کارکنان و مدیران و به تبع آن ، ارتقاء اخلاقیات در سازمانها است . این پژوهش از نظر هدف ، یک تحقیق کاربردی- توسعه ای و از نظر ماهیت ، توصیفی- پیمایشی است . در اینجا با استفاده از نظرات صاحبان فن که از طریق مصاحبه بدست آمده و همچنین پرسشنامه محقق ساخته ای که دربرگیرنده پنج شاخص سنجش رفتار اخلاقی (درستی در کار ، روابط انسانی ، ویژگی های شخصی ، قانونگرایی ، تعهد و وجدان کاری) و سه شاخص تاثیرگذار بر ارتقاء اخلاقیات (عوامل فردی ، عوامل سازمانی ، عوامل اجتماعی) می باشد ، داده های مورد نیاز گردآوری شده است . جامعه آماری این پژوهش دربرگیرنده چهار سازمان (گروه خودروسازی ایران خودرو ، گروه خودروسازی سایپا ، سازمان توسعه و نوسازی معادن و صنایع معدنی ایران و شرکت کاراگستر) است . نتایج بدست آمده بیانگر این موضوع می باشد که همبستگی مثبت و معناداری در بین تمامی شاخص ها وجود دارد . میزان بهره گیری سازمانها از اخلاقیات و پیامدهای آن یکسان نبوده و از میان شاخص های تاثیرگذار بر ارتقاء اخلاقیات ، عوامل سازمانی بیشترین تاثیر را داشته است .