چکیده آثار معتبر ادبی کهن، بیانگر ارزش های انسانی، فرهنگی، اخلاقی ایرانیان در دوران گذشته هستند. با توجه به این که این آثار بر پایه ویژگی های سبکی و زبانی دوران کهن به نگارش در آمده اند مطالعه و دریافت بسیاری از مفاهیم آن ها برای مخاطبان معاصر به ویژه کودکان دشوار به نظر می رسد. امروزه ضرورت استفاده از این ذخایر عظیم ادب فارسی مورد توجه نویسندگان بسیاری قرار گرفته است. از جمله شیوه هایی که زمین? آشنایی و استفاد? کودکان از گنجینه های ادبی و فرهنگی را فراهم می کند، بازنویسی این آثار به زبان امروزی است. آثار بازنویسی شده از متون کهن فارسی برای کودکان که کانون آموزش درونمایه های ملی، اجتماعی، اخلاقی، و تربیتی هستند، ضمنِ سرگرمی و لذتی که برای کودکان فراهم می آورند می توانند آنان را با این مسائل آشنا سازند. بررسی اصول و چارچوب آثار بازنویسی شده و این که تا چه اندازه در ارائ? مسئولیت خویش موفق بوده اند از مسائلی است که بررسی و نقد علمی آن ها می تواند به ادام? سالم و علمی این روند کمک نماید. این پژوهش به بررسی داستان های بازنویسی شده از آثار بزرگ شاعران و نویسندگان ایرانی یعنی « شاهنامه» ، « کلیله و دمنه» ، « گلستان» ، « بوستان» و « مثنوی معنوی » برای کودکان می پردازد. در این بررسی، شیوه های بازنویسی برای کودکان و نقاط قوت و ضعف آن ها مورد تحلیل قرار گرفته و به ارائ? اصولی برای بازنویسی از آثار کهن برای کودکان پرداخته شده است.