چکیده: گفتگو و سیستم پیام کوتاه همانند بسیاری از کشورها، در میان جوانان ایرانی از محبوبیت بسیاری برخوردار است. نگاهی به اتاق های گفتگوی فارسی زبان نشان می دهد که درصد بسیار بالایی از گفت و گوهای فارسی به خط انگلیسی نوشته می شود که پدیده ای جالب توجه است و از آن تحت عنوان فینگلیش یا فینگلیسی یاد می شود که ترکیبی از دو واژه فارسی و انگلیسی است. رواج گفتگو باعث شده که علاوه بر قشر جوان بسیاری از بزرگسالان نیز به فینگلیش روی آورده که نگاهی به پیام های کوتاه ارسال شده توسط آنان گویای این امر است. خط فارسی از گذشته تا کنون به علت عدم استفاده از واکه های کوتاه در نوشتار همواره در خواندن با مشکل روبرو بوده است و این امر می تواند یکی از علل گرایش مردم به استفاده از حروف انگلیسی برای نوشتن پیام کوتاه و گفتگو باشد. علاوه بر این، وجود این فناوری های جدید اثرات جدیدی در زبان ها و به خصوص زبان فارسی به همراه داشته است. کلماتی مانند s بده به جای sms بده، آز به جای آزمایشگاه، بزنگ به جای زنگ بزن و بسیاری از واژه های دیگر که هر روز با آنان مواجه هستیم نمونه های کوچکی از این تحولات است. همانگونه که مشخص است زبانی که در اتاق های گفتگو و پیام های کوتاه استفاده می شود، هم از لحاظ ساختار نحوی و واژگانی و هم از لحاظ نوشتاری با زبان استاندارد تفاوت هایی دارد و این مسأله در تمامی زبان های زنده دنیا که گفتگو و پیام کوتاه توسط آنها انجام می شود مشهود است. در تحقیقات انجام شده به کرات دیده شده بسیاری از کاربران اینترنت که بخش بزرگی از آنان راجوانان و نوجوانان تشکیل می دهند به علت استفاده مکرر از اتاق های گفتگو، زبان گفتگو را به مانند زبان معیار و گاهاً بیش از آن پذیرفته اند و همین امر مشکلات بسیاری را برای معلمان و استادان ایجاد کرده است تا جایی که بسیاری از آنان اذعان داشته اند این گونه جدید، صورت زبانی معیار فاسد شده است و اگر همین گونه ادامه پیدا کند طولی نخواهد کشید که زبان به ورطه نابودی کشیده می شود و به قول بسیاری از آنان یک تحول زبانی منفی پیش رو خواهیم داشت. در این پایان نامه سعی شده که زبان الکترونیک فارسی (گفتگو و پیام کوتاه) با زبان گفتار و نوشتار معیار مقایسه شده و تفاوت های آنان، هم از نظر ساختار نحوی و واژگانی و هم از نظر نوشتاری آشکار شود. پس از مشخص شدن این تفاوتها، تاثیراین زبان را بر سیستم گفتار و نوشتار بررسی می کنیم و خواهیم دید آیا این تفاوتها باعث ایجاد تغیییر در پیکره زبانی خواهند شد یا خیر؟