هدف این پژوهش مقایسه میزان سازگاری زناشویی در زوجین شاغل شیفتی و غیرشیفتی مجتمع صنایع کاشی روناس شهرستان سمنان بود. این پژوهش از نوع پژوهش های کاربردی و از نظر روش گردآوری داده ها توصیفی و از نوع تحقیقات "علی-مقایسه ای" بود. نمونه آماری به طور مساوی از بین کارکنان شیفتی و غیرشیفتی مجتمع صنایع کاشی روناس شهرستان سمنان و همسرانشان، به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شده است. برای سنجش سازگاری زناشویی تعداد 30 نفر از کارکنان شیفتی و همسرانشان و نیز 30 نفر از کارکنان غیر شیفتی و همسرانشان (در مجموع 120 نفر) انتخاب شدند و بر اساس پرسشنامه 47 ماده ای "انریچ" با ضریب پایایی 88/0 مورد اندازه گیری قرار گرفتند. داده های جمع آوری شده با روش های آماری t برای گروه های مستقل و همبستگی "اسپیرمن" بررسی شدند. در نهایت، نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که تفاوت معناداری بین زوجین شیفتی و غیر شیفتی در زمینه سازگاری زناشویی وجود ندارد (p= 0/05). همچنین بین میزان سازگاری زناشویی کارکنان و همسرانشان تفاوت معناداری بدست نیامد (p= 0/05). و نتایج بدست آمده با استفاده از همبستگی اسپیرمن نیز نشان داد که بین سازگاری زناشویی کارکنان شیفتی و غیرشیفتی با شاغل بودن همسرانشان رابطه معناداری وجود ندارد (p= 0/05). با توجه به این نتایج به نظر می رسد که افراد و خانواده ها در گذر زمان با نوبت کاری منطبق شده اند.