یک آزمایش فاکتوریل 4×3 به مدت چهار هفته به منظور تعیین تاثیر زمان غنی سازی دافنی ماگنا (daphnia magna) و غلظت باسیلوس های پروبیوتیکی (licheniformis, b. cirulans b.) و همچنین اثرات آنها بر پارامترهای رشد و تغذیه ای، درصد بقا، میزان تحمل در برار تست های محیطی و سطوح ترشح ازت آمونیاکی و اوره در لارو تاس ماهی ایرانی (acipencer persicus) انجام گرفت. در این آزمایش دافنی ماگنا با سه غلظت باکتری (cfu/l 107× 2، cfu/l 107× 4 و cfu/l 107× 6) در سه زمان مختلف (3، 5 و 10 ساعت) غنی سازی شده و سپس لارو تاس ماهی ایرانی از آنها تغذیه گردیدند. در تیمارهای شاهد لاروهای تاسماهی ایرانی از دافنی ماگنا بدون غنی سازی تغذیه کردند. در این تحقیق لاروها 5 نوبت در روز و به میزان 30 درصد وزن بدن تغذیه شدند. نتایج حاصل نشان داد فاکتورهای رشد و تغذیه مانند وزن نهایی، نرخ رشد ویژه (sgr)، کارآیی تبدیل رشد (gce)، فاکتور وضعیت (cf)، ضریب رشد روزانه (dgc) و همچنین کارآیی تبدیل غذا (fce) به طور معنی داری در تیمارهای آزمایشی نسبت به تیمارهای شاهد افزایش یافت (05/0 .( p<ضریب تبدیل غذا (fcr) در تیمارهای آزمایشی به طور معنی داری بهبود یافت (05/0 .( p <در مقایسه با تیمارهای شاهد درصد بقاء لاروها در تیمارهای آزمایشی در حد معنی داری آفزایش یافت (05/0 .( p <اما در بین تیمارهای آزمایشی اختلافات معنی داری رویت نشد (05/0 .( p <همچنین در تیمارهای آزمایشی لاروها در برابر استرس های محیطی در حد معنی داری مقاومت بیشتری نسبت به تیمارهای شاهد نشان دادند (05/0 .( p < میزان هدر رفت انرژی از طریق ترشح ازت آمونیاکی نیز در تیمارهای آزمایشی نسبت به تیمارهای شاهد در حد معنی داری کاهش یافت (05/0 .( p <