در این تحقیق تهیه نانوکامپوزیت های پلی آنیلین/اکسید نقره با استفاده از پایدارکننده های گوناگون ازجمله هیدروکسی پروپیل سلولز، پلی وینیل الکل و دودسیل بنزن سولفونات سدیم در محیط آبی و آبی/غیرآبی با پلیمریزاسیون شیمیایی آنیلین در حضور آمونیوم پر اکسی دی سولفات به عنوان اکسیدانت مورد بررسی قرار گرفته است. به منظور بررسی رفتار و خواص متفاوت این نمونه ها از آزمونهای میکروسکپ الکترونی (sem)، طیف سنجی مادون قرمز (ftir)، آنالیز وزن سنجی حرارتی (tga) و اشعه ایکس (x-ray) استفاده گردید. بررسی نتایج طیف سنج مادون قرمز نشان میدهد شدت پیک ها به نوع پایدار کننده بستگی دارد. نتایج نشان می دهد شکل شناختی، درصد تبدیل مونومر به پلیمر ، اندازه ذرات و یکنواختی محصول به نوع محلول و پایدارکننده،غلظت پایدارکننده ونانو ذرات اکسید نقره بستگی دارد و افزودن پایدارکننده علاوه بر اینکه سبب ریزتر شدن اندازه ذرات می شود، توزیع ذرات را هم یکنواخت تر می کند. اندازه متوسط ذرات توسط نرم افزار«microstructure measurement » درمحدودهnm 126-23 بدست آمد. همچنین آنالیز حرارتی نشان داد که وجود اکسید فلزی سبب افزایش پایداری حرارتی می گردد و بیشترین پایداری حرارتی مربوط به نانو کامپوزیت پلی آنیلین/پلی وینیل الکل/نانو ذره می باشدکه دردمای 600.65تجزیه می شود و در این دما حدود 52.155درصد از پلیمر هنوز باقیمانده است.