از دیرباز دانش آموزان در بخش نگارش زبان دچار مشکل بوده اند. روش های سنتی تنها به ارزیابی توانایی افراد در بخش نگارش می پردازد. این تحقیق بر نظریه ی وایگتسکی و توجه به پتانسیل افراد در یادگیری بیشتر با استفاده از کمک خارجی بنا شده است. بنابر این نظریه، تدریس و ارزشیابی نباید به صورت جدا در نظر گرفته شوند، بلکه باید با ادغام این دو توسط ارزشیابی پویا، دانش آموزان را نسبت به مشکلات نگارشی خود آگاه سازیم. بدین منظور 45 دانش آموز دختر در آموزشگاه فرزانه سازان ساری در دو گروه جداگانه هر کدام به یکی از دو روش مورد تحقیق (سنتی و ارزشیابی پویا) آموزش داده شدند. برگه های امتحانات دانش آموزان در دو گروه توسط دو نفر با استفاده از مقیاس جیکابز و همکاران (1981) مورد بررسی قرار گرفتند. برای یافتن برتری میان دو روش به کار گرفته شده در این تحقیق، از طریق آنالیز تی-تست (independent samples t-test) نمرات پس آزمون دو گروه مقایسه شدند. برای بررسی پیشرفت احتمالی دانش آموزان در هر گروه به واسطه ی استفاده از گزارش تامل گرایانه نمرات پیش آزمون و پس آزمون آن ها از طریق دو آزمون تی-تست (paired t-tests) مقایسه شدند. برای پاسخ گویی به سوال سوم محقق به تحلیل کیفی داده های گردآوری شده از طریق گزارش تأمل گرایانه پرداخت.