به منظور بررسی اثر کود نیتروژن، کلرمکوات کلرید و تراکم بر گیاه گلرنگ، آزمایشی مزرعه ای به صورت فاکتوریل اسپلیت در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار روی گلرنگ رقم اصفهان 14 (صفه) در منطقه یاسوج در 1389 انجام شد. عامل اصلی شامل سه سطح کود نیتروژن (50، 100 و 150 کیلوگرم در هکتار) و دو سطح هورمون کلرمکوات کلرید (صفر و 6-10 مولار) به صورت فاکتوریل و عامل فرعی شامل سه سطح تراکم کشت (20، 25 و 3/33 بوته در مترمربع) بودند. نتایج نشان داد که برهمکنش سایکوسل، نیتروژن و تراکم بر عملکرد کمی و کیفی دانه و اجزای عملکرد آن معنی دار بود. بیشترین تعداد طبق بارور (75/259 طبق در مترمربع) از مصرف 100 کیلوگرم نیتروژن در هکتار و در کمترین تراکم بدست آمد. بیشترین تعداد دانه در طبق (09/48 دانه) در تیمار عدم کاربرد سایکوسل از مصرف 150 کیلوگرم نیتروژن در هکتار و تراکم 25 بوته در مترمربع بدست آمد، که البته با تیمار کاربرد سایکوسل و همین میزان نیتروژن و تراکم تفاوت معنی داری نداشت. بیشترین وزن هزار دانه (3/36 گرم) در تیمار کاربرد سایکوسل، با مصرف کمترین میزان نیتروژن در بالاترین تراکم، بدست آمد. با مصرف بالاترین میزان نیتروژن و بالاترین تراکم در تیمار عدم کاربرد سایکوسل بیشترین عملکرد بیولوژیک (89/13676 کیلوگرم در هکتار) حاصل شد. بیشترین شاخص برداشت (83/36) در تیمار عدم کاربرد سایکوسل، از کمترین میزان نیتروژن مصرفی و بالاترین تراکم بدست آمد. بیشترین میزان انتقال مجدد (21/1 درصد) با کاربرد سایکوسل و مصرف بیشترین میزان نیتروژن و بالاترین تراکم بدست آمد. بیشترین میزان نیتروژن مصرفی در تراکم 25 بوته در مترمربع با بیشترین درصد پروتئین دانه (14 درصد) همراه بود. از کمترین میزان نیتروژن مصرفی در تراکم 25 بوته در مترمربع، بیشترین درصد روغن دانه (75/27 درصد) بدست آمد. در نهایت، در تیمار کاربرد سایکوسل، از مصرف کمترین میزان نیتروژن و تراکم 25 بوته در مترمربع بیشترین عملکرد دانه (4/3146 کیلوگرم بر هکتار)، عملکرد پروتئین دانه (01/422 کیلوگرم بر هکتار)، عملکرد روغن دانه (72/813 کیلوگرم بر هکتار) و کارایی مصرف نیتروژن (93/62 کیلوگرم بر کیلوگرم) بدست آمد. به طور کلی می توان گفت کاربرد نیتروژن و تراکم بالا باعث رشد رویشی زیاد و کاهش شاخص برداشت می شوند که بدین وسیله محلول پاشی سایکوسل روی بوته ها می تواند با کنترل رشد رویشی باعث افزایش عملکرد گردد.