پژوهش حاضر به مقایسه اثربخشی دو روش شناخت درمانی گروهی با فردی درکاهش پرخاشگری زندانیان مرد ساکن در زندان مرکزی کرمانشاه پرداخته است. روش ها. برای این منظور تعداد 45 نفر از زندانیان زندان مرکزی کرمانشاه، به صورت تصادفی انتخاب و مجددا به طور تصادفی در سه گروه ( دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل)، گمارده شدند. قبل از مداخلات درمانی، پرسشنامه پرخاشگریago به عنوان پیش آزمون از هر سه گروه، اخذ شد، سپس 12 جلسه گروه درمانی شناختی طبق «راهنمای استاندارد مایکل فری» بر روی نمونه تحت مداخله گروه درمانی و 10 جلسه درمان شناختی فردی طبق « راهنمای استاندارد برگرو پدسکی»، بر روی نمونه تحت مداخله درمان فردی انجام، مجددا پرسشنامه ago به عنوان پس آزمون بر روی سه گروه یادشده اجرا شد داده های حاصل از پیش آزمون وپس آزمون با روش تحلیل کوواریانس و tهمبسته، مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد که شناخت درمانی گروهی و فردی، در مقایسه با گروه کنترل، با اطمینان 99 درصد به کاهش پرخاشگری کلی زندانیان انجامید. همچنین در بررسی مقیاس های این پرسشنامه ( افکار ، احساس ورفتار پرخاشگرانه) مشخص شد که روش شناخت درمانی فردی با سطح معنا داری 001/ در کاهش این سه مقیاس اثر بخش بود، درحالی که روش شناخت درمانی گروهی، اگرچه درکاهش میانگین نمرات این سه مقیاس موثر بود، اما این تاثیر معنادار نبود.