با توجه به پایان پذیری سوخت های فسیلی و حرکت کشورهای توسعه یافته به سمت انرژی های پاک و تکنولوژی های برتر، جمهوری اسلامی ایران در یک حرکت مستمر و پیگیر و با پایبندی به کلیه پیمان ها و قراردادهای بین المللی و عضویت در آژانس بین المللی انرژی اتمی در جهت دستیابی به این دانش نو گام برداشته است. علی رغم تأکید گزارش های فصلی آژانس بین المللی انرژی اتمی بر صلح آمیز بودن فعالیت های هسته ای ایران و همچنین عدم وجود هر گونه انحراف ایران از استفاده صلح آمیز از این دانش، اما ایران در این مسیر با چالش های بسیاری از طرف ایالات متحده آمریکا و برخی از کشورهای اروپایی مواجه می باشد. در این اثر نگارنده بر آن است تا با بررسی تاریخچه پیشرفت های جمهوری اسلامی ایران در حوزه دانش هسته ای و همچنین بررسی فراز و نشیب تحولات سیاست خارجی ایران با کشور های آمریکا و اروپایی، به این مسئله اساسی پاسخ دهد که چه عواملی باعث شده است تا با وجود عضویت جمهوری اسلامی ایران در معاهداتnpt وctbt همواره ایالات متحده آمریکا، به مخالفت با دانش هسته ای ایران اصرار می ورزد؟ برای پاسخگویی به این سوال از طریق روش کتابخانه ای به جمع آوری مطالب پرداخته شده است و با ارائه سه فرضیه «امنیت اسراییل و پیوند استراتژیک آمریکا و اسراییل»، «رویکرد انحصار گرایانه ایالات متحده آمریکا در زمینه دانش هسته ای» و سرانجام « ناهمسویی سیاست خارجی ایالات متحده و جمهوری اسلامی ایران» ضمن بررسی فرضیه ها علت اصلی و عمده مخالفت ایالات متحده با دانش هسته ای ایران را ناهمسویی سیاست خارجی ایالات متحده آمریکا و جمهوری اسلامی ایران عنوان می نماید.