در این تحقیق، دو گروه اصلیِ تازه و انجمادی تعریف شد که در هر گروه، زیر گروه های زیر وجود دارد : در زیر گروه اول تخمدانِ سمت چپ خارج شده و به ناحیه ی مورد نظر، پیوند زده شد. در زیر گروه دوم پس از پیوند، جهت القا هورمونی، تزریق هورمون های pmsg و hcg صورت گرفت.در زیر گروه سوم علاوه بر القا هورمونی، هم زمان با پیوند، تزریق فاکتورvegf با دوزهای متفاوت (gr/mlµ10، 5 ، 5/2) صورت گرفت. در زیر گروه سوم، هم زمان با قرار گرفتن بافت تخمدان به داخل عضله، فاکتور vegf با دوزهای تعیین شده، توسط سرنگ انسولین به عضله ی اطراف تخمدان تزریق شده و سپس عضله و در نهایت پوست، بخیه زده شد.در تمامی گروه های پیوندی، دو هفته پس از پیوند، تخمدان پیوندی همراه با تخمدان سمت مقابل (تخمدان غیر پیوندی که به عنوان کنترل همان گروه در نظر گرفته می شد ) خارج شده و مورد ارزیابی قرار گرفت. بخش اول تحقیق، پیدا کردن سایت مناسب، جهت پیوند بافت تخمدان بود که دو ناحیه مورد بررسی قرار گرفت. ناحیه ی پشتیِ عضله ی لگنی و ناحیه ی زیر پوست گردن. پس از دو هفته، تخمدان های پیوندی جدا شده واز طریقِ بررسی های هیستولوژی محتوای فولیکولیِ آن ها ارزیابی شده و مراحل بعدیِ کار بر اساس آن ادامه یافت. پس از جداسازی تخمدان های پیوندی و غیر پیوندی، در تمامی گروه ها موارد زیر مورد ارزیابی گرفت: 1-مطالعه ی اثر القا هورمونی، از طریق بررسی های هیستولوژیِ محتوای فولیکولیِ تخمدان های پیوندی و غیر پیوندی در هر دو گروه انجمادی و تازه. 2-بررسیِ اثر vegf با سه دوز gr/mlµ10 ،5 ، 5/2 بر تخمدان های پیوندیِ انجمادی و تازه و پیدا کردن بهترین دوز از طریق مطالعات بافت شناسی و ایمونوهیستوشیمی(tunel). 3-رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی برای بهترین دوز فاکتورِ vegf جهت بررسیِ میزان بیان فاکتورِ cd31 بر روی سطح سلول. بیان این مارکر در میانِ سلول های بافت تخمدانِ پیوندی، نشان از تشکیل رگ خونی در آن منطقه را دارد. برای مقایسه ی میانگین درصد تعداد فولیکول ها در زیرگروه های گروه آزمایشی از آنالیز واریانس یک طرفه ی ( one- way-anova) استفاده گردید. برای بررسی پراکندگی طبیعی گروه ها همه ی داده ها به صورت میانگین ±sem بیان شد . 0/05 p? درصد به عنوان سطح معنی داری در نظرگرفته شد. در مقایسه ی دو مکان پیوندیِ زیر پوستی و درونِ عضله ی پشتی مشاهده شد که درصد بقای فولیکول های پیوندیِ درون بافت عضله، به مراتب بهتر از مکان های زیرپوستی است.مکان زیر پوست گردن با وجود سهولت انجام پیوند و حمایت عروقی بالا، به دلیل ایجاد کیست های هموراژیک زیاد و بزرگ در بافت تخمدان پیوندی، ذخیره ی فولیکولی قابل توجهی در پایان زمان پیوند(2 هفته) در بافت وجود نداشت و در مقابل، بافت عضلانی، مکان امیدوار کننده ای بود.مشاهدات کیفیِ بافت شناسی، نشان داد که انجماد شیشه ایِ بافت تخمدانِ موش بالغ، موجب تغییرات مورفولوژیک در فولیکول های مراحل مختلف تکوینی نشده و این فولیکول ها مورفولوژیِ طبیعی و مشابه فولیکول های بافت تخمدان پیوندیِ تازه را از خود نشان دادند. با به کارگیریِ تست ایمونوهیستوشیمی، میزان رگ زایی در تخمدان های پیوندی که دوز 5/2 میکروگرم/میلی لیتر را دریافت کرده بودند با تخمدان های پیوندیِ کنترل و تخمدان سمت مقابل (opposite) مقایسه شد و طبق آنچه انتظار داشتیم تخمدانی که vegf با دوز 5/2 میکروگرم/میلی لیتر دریافت کرده بود رگ زایی بهتری نسبت به تخمدان پیوندیِ کنترل از خود نشان داد. در کل آنچه که از این تحقیق حاصل آمد را می توان تأثیر مثبت فاکتور رگ زایی vegf بر روی خون رسانی و تشکیل شبکه عروقی اطراف بافت تخمدان پیوندی گزارش کرد که در اثر این بهبود خون رسانی، تعداد بیشتری از فولیکول های بدوی و اولیه حفظ شدند که می توان آن ها را به سمت فولیکول های پره آنترال و آنترال پیش برد.